Tunceli ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları
Tunceli ÇATI, Tunceli ÇATI YAPIMI, Tunceli çatı tamiri, Tunceli çatı aktarma, Tunceli çatı fiyatları, Tunceli çatı firmaları,
Tunceli çatı firması, Tunceli çatı ustası, Tunceli çatı ustaları, Tunceli çatı yapımı ustası, Tunceli çatı tamir ustası, Tunceli çatı montaj,
Tunceli membran çatı, Tunceli şıngıl çatı, Tunceli kiremit çatı, Tunceli pergole çatı, Tunceli sundurma çatı, Tunceli teras çatı,
Tunceli ahşap çatı, Tunceli demir çatı, Tunceli profil çatı, Tunceli çatı izolasyon, Tunceli çatı firması,
UYGUN Çatı Kiremit aktarma Ustası
Tunceli ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları Önce Bölgeye uygulanacak çalışma için Tunceli ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI Alanında uzman ustalarımız keşif yaparak proje hazırlarlar.Tunceli ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI ustalarımız Analiz yapılan bölgeye gerekli duyulan malzemeyi saptarlar.
Tunceli ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI çalışma yapılacak alanlarda nelere ve İhtiyaç duyulduğu müşteriye paylaşılır,Tunceli Kiremit çattı ustalarımız Tarafından Uygulamaya konulur.
Öncelik olarak Tunceli geneline tüm bölgelerine Türkiye Geneline Tunceli ilinde ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI uygulamaları Tunceli ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI sistemleri profesyonel Tunceli çatı ustalarımız tarafında güven ve kalite ilkelerini siz değerli müşterilerinine en ekonomik fiyatlar ile sunmaktadır.Tunceli Kiremit Çatı Ustalarımız Türkiye genelinede hizmet vermektedirler.BİZE ULAŞIN
Talep oluşturmak için bize ulaşın. 0530 153 78 60
Tunceli (il)
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bu maddedeki bazı bilgilerin kaynağı belirtilmemiştir. Ayrıntılar için maddenin tartışma sayfasına bakabilirsiniz. Maddeye uygun biçimde kaynaklar ekleyerek Vikipedi’ye katkıda bulunabilirsiniz. (Aralık 2014)
Bu madde Tunceli il sınırları içindeki tüm bölgeyi kapsamaktadır. Başlığın diğer anlamları için Tunceli (anlam ayrımı) sayfasına gidiniz.
Tunceli
— İl —
Ülke Türkiye
Coğrafi bölge Doğu Anadolu
Yönetim
– Vali Osman Kaymak
Yüzölçümü
– Toplam 7.774 km2 (3.001,6 mi2)
Nüfus (2015)[1]
– Toplam 86.527
– Kır 30.592
– Şehir 55.935
Zaman dilimi UDAZD (+3)
İl alan kodu 0428
İl plaka kodu 62
İnternet sitesi: Tunceli Valiliği
Tunceli, Türkiye’nin Doğu Anadolu Bölgesi’nin Yukarı Fırat bölümünde yer alan bir il.
Kuzeyde ve batıda Munzur Dağları ile Karasu Irmağı, doğuda Bingöl Dağları ve Peri Suyu, güneyde Keban Baraj Gölü ile çevrilidir. Anadolu’nun pek çok yerinde olduğu gibi bu bölgede de çağlar boyunca pek çok uygarlık yaşamıştır. Orta Çağdan kalma ve bugün hâlâ iyi durumda bulunan Pertek Kalesi ve Munzur Vadisi Millî Parkı görülmeye değer güzellikleridir.
Tunceli’nin yerleşimleri: Tunceli (merkez), Çemişgezek, Hozat, Mazgirt, Nazımiye, Ovacık, Pertek ve Pülümür’dür. 2010 TUIK verilerine göre ilimizde merkez ilçeyle beraber 8 ilçe, 2 belde ve 342 köy vardir.
İçindekiler [gizle]
1 Tarihçe
1.1 I. Dünya Savaşı
1.2 Cumhuriyet dönemi
2 Coğrafya
2.1 Dağlar
2.2 Platolar
2.3 Vadiler
2.4 Ovalar
2.5 Akarsular
2.6 Göller
2.7 Ulaşım
2.8 Ekonomi
2.9 İklim
3 Nüfus
4 Siyaset
5 Kültür ve sanat
6 Eğitim
7 Spor
8 Görüntüler
9 Ayrıca bakınız
9.1 Tarih
9.2 Coğrafya
10 Kaynakça
11 Dış bağlantılar
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Tunceli’de yapılan arkeolojik araştırmalar sonucunda elde edilen bulgulara göre yöreye Kalkolitik Çağda (M.Ö. 5500-3500) yerleşilmiştir. İşuva (Hurri-Mitanni) adıyla anılan bölgede yazılı tarih M.Ö. 2200’lerde Subarrularla başlamaktadır. M.Ö. 2200’lerde bölge, Hurrilerin eline geçmiştir. İşuva adı ilk kez III. Tuthaliya döneminde, Hitit kaynaklarında geçmektedir. Anadolu’da büyük bir devlet kuran Hititler M.Ö. 1375-1335 yıllarında Tunceli’ye kadar gelmişlerdir. Hitit Devleti yıkıldıktan sonra bölgeye, M.Ö. 12. yüzyılda Urartular egemen olmuştur. Muşki adıyla tanımlanan kavmin yerleşim alanı olan yöre, M.Ö. 7. yüzyılda sırasıyla Medlerin ve Perslerin egemenliği altında kalmış ve daha sonra bölge, Büyük İskender tarafından fethedilerek Makedonyalıların egemenliği altına girmiştir. Makedonya Devleti yıkıldıktan sonra ise M.Ö. 17 yılında Romalıların egemenliğine giren yörede kısa bir süre Partlar etkinlik sağlamışlarsa da M.S. 2. yüzyılda Romalılar, Partlar’ın etkinliğini kırarak bölgeyi Kappadokia Eyaleti’ne bağlamışlardır. Roma ve Selevkoslar tarafından yönetilen, Roma İmparatorluğunun ikiye ayrılmasından sonra ise Doğu Roma İmparatorluğu sınırları içerisinde kalan yöre, M.S. 7. yüzyılda da “Roma Mezopotamyası” adıyla Tehema’da yer almıştır. Yöre zaman zaman el değiştirerek Bizanslılar ve Sasaniler tarafından yönetilmiştir. M.S. 639’da İslam Halifesi Ömer döneminde Anadolu’ya yapılan akınlar sonucunda yöre Arapların eline geçmiş, ancak Araplar ve Bizanslılar arasında uzun süre devam eden mücadeleler sonucunda yöre, M.S. 972 yılında tekrar Bizanslıların hakimiyeti altına girmiştir. 1071 yılındaki Malazgirt Savaşından sonra Anadolu’da Türklerin egemenliğinin hızla yayıldığı dönemde bölge 1087 yılında kesin olarak Türklerin egemenliği altına girmiştir. 1228 yılında Anadolu’ya tamamen hakim olan Anadolu Selçukluları 1243 yılında yapılan Kösedağ Savaşı’na kadar yöreyi hakimiyetleri altında bulundurmuşlardır. Kösedağ Savaş’ nda Selçuklular yenilince bölge Moğolların denetimi altına girmiştir. Daha sonraları bu yöre önce Mengüceklerin, sonra da uzun süre Akkoyunlular’ ın egemenliği altında kalmıştır. Fatih Sultan Mehmet dönemine kadar Akkoyunluların yönetimi altında bulunan Tunceli, 1473 yılında yapılan Otlukbeli Savaşı’ ndan sonra Osmanlı yönetimi altına girmiştir. Kısa bir süre Safeviler’ in yönetimi altına giren yöre, 1514 yılında yapılan Çaldıran Savaşı’ ndan sonra tekrar Osmanlı yönetimi altına girmiştir.[2]
Yöre, Osmanlı yönetiminde 1847 yılında, Hozat merkez olmak üzere “Dersim Livası” adıyla sancak yapılarak Erzurum’a bağlanmıştır. 1879 yılında da Farsça “Gümüş Kapı” anlamına gelen “Dersim” adıyla ayrı bir il olan Tunceli, 1892 yılında tekrar sancak yapılarak Mamurat-ül Aziz (Elazığ) iline bağlanmıştır. Dersim diye telaffuz edilen aslında bugünkü Tunceli’yi değil, o yörenin adını belirler. Bugünkü Tunceli merkezinin eski isimleri ise Mamiki veya Mameki (Kırmançça: Mamekiye), Kalan (Osmanlıca: قالان, Kırmançça: Qalan) idi. Dersim adı 25 Aralık 1935 tarihinde çıkarılan 2884 sayılı Tunceli Vilayeti’nin İdaresi Hakkında Kanun ile değiştirildi ve Mamiki köyünde yeni il merkezi oluşturuldu. Kalan kasabasının merkezi de Mamiki köyü idi. Mamiki ile eski bir köy olan Siğenk Tunceli’nin birer mahallesi haline dönüştürüldü.[3][4]
I. Dünya Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir] Dersim I. Dünya Savaşı’nda önemli rol oynadı. Dersim aşiretleri 5 bin kişilik bir kuvvetle Dersimin bir bölgesi olan Erzincan’ın, Ruslardan kurtarılması için Seyid Riza öncülüğünde savaştı ve Erzincan kurtarıldı.[kaynak belirtilmeli]
Cumhuriyet dönemi[değiştir | kaynağı değiştir] İlin eski adı Dersim’dir. Dersim ili 26 Haziran 1926’da TBMM’de alınan kararla ilçeye dönüştürülerek Elâzığ’a bağlandı. 25 Aralık 1935 tarihinde çıkarılan Tunceli Kanunu ile tekrar il oldu ve Dersim tarihsel yöresi içinde yer alan ve Munzur çevresini kapsayan bölgenin adı Tunceli olarak değiştirildi. Cumhuriyet döneminde Seyit Rıza önderliğinde Dersim İsyanı’na tanıklık eden Tunceli, 1937-38 yıllarında gerçekleşen Dersim tenkil harekatı sırasında büyük zarar gördü.[kaynak belirtilmeli]
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Doğu Anadolu Bölgesinin Yukarı Fırat Havzasında yer alan Tunceli, 38 derece 19 dakika ve 40 derece 26 dakika Doğu Boylamları ile 39 derece 36 dakika ve 38 derece 46 dakika kuzey enlemleri arasında yer almaktadır. Tümüyle Fırat Havzası içerisinde kalan İl, doğal sınırlarla kuşatılmış yüksek bir bölgedir. Tunceli ili; doğuda Bingöl ve Elazığ, güneyde Elazığ, batı ve kuzeyde Erzincan illeriyle komşudur. Güneyden kuzeye ve batıdan doğuya doğru yükselen il topraklarının %70’ini dağlar, % 25’ini platolar, % 5’ini ise ovalar ve düzlükler oluşturmaktadır. İlin en yüksek noktası, Munzur Dağları’nın doğusunda 3463 metre yükseklikteki Akbaba Tepesi’dir. Munzur Dağlarının yüksek kesimleri, İlin kuzey ve kuzeybatısında doğal sınır oluşturur.
Dağlar[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli il sınırları içerisinde bulunan dağlar Doğu Torosların uzantısı olarak batı-doğu yönünde uzanmaktadır. İlin belli başlı yükseklikleri; Munzur Dağları, ilin kuzeybatısı, kuzeyi ve kuzeydoğusunda çok zor geçit veren sıralar halinde 130 km. boyunca uzanmaktadır. 3000 metrenin üzerinde Munzur Dağlarının Tunceli sınırları içerisinde kalan bölümünde en önemli dorukları batıdan doğuya Biçare Dağı (3111 m.), Ziyaret Tepe (3071 m.) ve Akbaba Tepesidir(3463 m.). İl alanının kuzeydoğu ucunu tamamıyla kaplayan Bağırpaşa Dağının en yüksek noktası 3300 metredir.
Platolar[değiştir | kaynağı değiştir] İl topraklarının % 25’ini kaplayan platolar, Munzur Dağlarının ve Bağırpaşa Dağının doruklar bölgesinde, yüksek sırtlarla çevrilmiş düzlükler şeklindedir. Ayrıca güneydoğu ve doğuda Pülümür Çayı Vadisine inen kesimde, çeşitli yükseklik basamaklarına sıralanmış platolar vardır. Bu platoların en ünlüleri, Mercan Dağları üzerindeki Merk Yaylası ve Munzur Dağlarının orta bölümünde yer alan Kepir Yaylası’dır. Kışları çok soğuk geçen bu platolar yazın otlak alanları olarak kullanılır.
Vadiler[değiştir | kaynağı değiştir] Çoğunlukla güney doğrultusunda uzanan vadiler, henüz gelişmelerini tamamlamamış, dar ve dik yarıklar halindedir. Tektonik çöküntü alanlarında oluşan akarsu vadileri biraz daha geniştir. İlin en önemli vadileri Munzur, Mercan, Pülümür, Peri ve Tahar Çayı Vadisidir.
Ovalar[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli’de ovalar il topraklarının % 5’ini kaplamaktadır. Munzur Dağlarının güneyindeki çukurlukta oluşmuş Zeranik Ovası ile Ovacık ilçesinin Yeşilyazı Bucağında bulunan Yeşilyazı Ovası ilin belli başlı ovalarıdır.
Akarsular[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli, akarsu yönünden çok zengindir. Akarsuları besleyen bu kaynaklar sürekli olduğundan, akarsuların taşıdığı sular bol ve akışları da oldukça düzenlidir. İlin önemli akarsuları, Munzur Suyu, Mercan Deresi, Pülümür Çayı, Peri Suyu, Tahar Çayı, Havaçor Çayı, Karolar Çayı ve Büyükdere’dir.
Göller[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli’de Keban Baraj Gölünün dışında önemli ve büyük göl yoktur. Munzur Dağları ile bu sıranın alt birikimlerini oluşturan Mercan, Avcı, Karasakal Dağları üzerinde ve Bağırpaşa Dağının doruklar bölgesinde buzul yataklarının zamanla suyla dolması sonucunda oluşmuş küçük krater gölleri vardır. Bunlardan bazıları Karagöl, Koçgölü, Mercan Gölleri, Katır Gölleri, Dilincik Gölü, Çimli Gölü, Şer Gölü ve Buyer Baba Gölleridir. Krater gölleri içerisinde en büyüğü, Ovacık-Koyungölü Köyünün kuzeyinde, 2400 metre yükseklikte yer alan Karagöl’dür.
Ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli, Doğu Anadolu’nun kuzey ve güneyini birbirine bağlayan Erzincan-Elazığ karayolu üzerinde yer almaktadır. İl topraklarında kuzey-güney yönünde uzanan ve Erzincan’ı Pülümür, Tunceli ve Pertek üzerinden Elazığ’a bağlayan karayolu, Tunceli kentinin içinden geçmektedir. Tunceli-Erzincan karayolu aynı zamanda Güneydoğu Anadolu’yu Doğu ve Karadeniz Bölgelerine bağlayan devlet karayollarından biridir. Tunceli’nin İç Anadolu ve Karadeniz illeri ile ulaşım bağlantısı , kuzeyde sınırdan geçen Erzurum-Erzincan karayolu ile, güney illeri ile olan ulaşım bağlantısı ise Elazığ’dan geçen Bingöl-Elazığ-Malatya karayolu ile sağlanır. Eskiden Pertek-Elazığ bağlantısını sağlayan köprü, Keban Baraj Gölü suları altında kaldığı için günümüzde Pertek ve Çemişgezek-Akçapınar’da kurulan feribot iskeleleri ile Elazığ yakasına ulaşım sağlanmaktadır. Tunceli’ye en yakın demiryolu, ilin kuzey sınırında Erzincan topraklarından , güney sınırında ise Elazığ topraklarından geçer. Tunceli’ye en yakın havaalanı, kent merkezine yaklaşık olarak 120 km. uzaklıkta yer alan Elazığ Havaalanı’dır. Ayrıca yaklaşık 135 km uzaklıkta Erzincan Havaalanı bulunmaktadır.
Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalı olup, sanayileşme düzeyi çok düşüktür. Balıkçılık ve arıcılık ilin diğer geçim kaynaklarıdır. Kamu harcamaları il ekonomisinde önemli bir yer tutmaktadır. İldeki en önemli gelir kaynağı olan hayvancılık genelde küçükbaş hayvancılık şeklinde olmakta özellikle koyun ve kıl keçisi beslemektedir. Büyükbaş hayvancılık aile işletmesi şeklinde olmakta, küçükbaş hayvancılık ise yayla hayvancılığı olarak yapılmaktadır. Tunceli Tarım İl Müdürlüğü 2008 yılı verilerine göre Tunceli’ de 248.270 koyun, 52.079 kıl keçisi ve 24. 884 sığır bulunmaktadır. Koyunculuk belirgin olarak Pertek ve Çemişgezek ilçelerinde yarı yerleşik bulunan Şavak aşiretinden köylüler tarafından yapılmaktadır.
İklim[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli’de karasal iklim görülmektedir. Bu iklim özelliğine bağlı olarak yazlar sıcak ve kurak geçer. Kışlar ise soğuk ve yağışlıdır. İlde yıllık ortalama yağış 939 mm dir. En az yağış yaz aylarında, en çok yağış ise sonbahar ve kış aylarında düşmektedir. Yaz aylarında kuzeybatıdan esen kuvvetli rüzgarlarla iklim kurak geçmektedir. Kış aylarında ise rüzgar genellikle güneybatıdan hafif esmektedir. Tunceli’de yıllık ortalama sıcaklık (1950-2014 ortalamalarına göre) 12,8 °C dir. Ocak ayı ortalama sıcaklığı -2,5 °C, Temmuz ayı sıcaklık ortalaması 27,2 °C dir.
Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Tunceli, Bayburt’ tan sonra Türkiye’ nin en az nüfusa sahip 2. ilidir.
Tunceli il nüfus bilgileri
Yıl Toplam Sıra Fark Şehir – Kır
1965[5] 154.175 63
%15 23.240130.935 %85
1970[6] 157.293 65 %2Dark Green Arrow Up.svg
%19 29.363127.930 %81
1975[7] 164.591 70 %5Dark Green Arrow Up.svg
%21 35.332129.259 %79
1980[8] 157.974 70 -%4Red Arrow Down.svg
%23 36.184121.790 %77
1985[9] 151.906 72 -%4Red Arrow Down.svg
%28 43.085108.821 %72
1990[10] 133.143 72 -%12Red Arrow Down.svg
%38 50.79982.344 %62
2000[11] 93.584 81 -%30Red Arrow Down.svg
%58 54.47639.108 %42
2007[12] 84.022 80 -%10Red Arrow Down.svg
%65 54.36929.653 %35
2008[13] 86.449 80 %3Dark Green Arrow Up.svg
%64 55.65530.794 %36
2009[14] 83.061 80 -%4Red Arrow Down.svg
%65 53.70429.357 %35
2010[15] 76.699 80 -%8Red Arrow Down.svg
%62 47.53129.168 %38
2011[16] 85.062 80 %11Dark Green Arrow Up.svg
%66 56.11228.950 %34
2012[17] 86.276 80 %1Dark Green Arrow Up.svg
%67 57.73728.539 %33
2013[18] 85.428 80 -%1Red Arrow Down.svg
%62 53.38832.040 %38
2014[19] 86.527 80 %1Dark Green Arrow Up.svg
%65 55.93530.592 %35
2015[20] 86.076 80 -%1Red Arrow Down.svg
%66 56.40129.675 %34
Tunceli İli 2014 Genel Nüfus Sayımı
İl ve İlçeler Şehir Köy Toplam
Merkez 33.270 4.745 38.015
Çemişgezek 3.220 4.929 8.149
Hozat 5.019 2.170 7.189
Mazgirt 1.524 6.719 8.243
Nazımiye 1.611 1.758 3.369
Ovacık 3.230 3.105 6.335
Pertek 6.553 5.146 11.699
Pülümür 1.508 2.020 3.528
Toplam 55.935 30.592 86.527
Siyaset[değiştir | kaynağı değiştir]
Tunceli belediye unvanını 1945 yılında almıştır. Tunceli Milletvekili sayısı 2’dir.
Tunceli Belediyesi, Osmanlı döneminde Özerk bir yönetime sahip olan Dersim’de belediyeye ait bugünkü görevleri Adev-i Dersimi adındaki Hizmet Birlikleri yapmaktaydı. Tam anlamı ile Belediye olmasa bile Belediye’nin görevlerinin birçoğu bu birliğe aitti. Cumhuriyet döneminin ilk yıllarında Dersim’de Belediye görevlendirilmemiş, Elazığ’a bağlı olan Vilayetler Genel Sekreterliği Dersim’de Belediye görevlerini yürütmüştür. 1938 Dersim Katliamı’nda nüfusun büyük bir kısmının katledilmesi ve sürgün edilmesinin ardından şehir Elazığ’a bağlanmıştır. 1945 Yılında çıkarılan kanun ile Tunceli bölgesi Elazığ’dan ayrılarak bir şehir statüsü kazandırılmıştır. 1945-2004 Yılları arası Belediye Seçimleri’nde ara ara baskı ve darbe dönemleri haricinde CHP kazanmıştır. 2004 Belediye Seçimleri’nde DTP’li Songül Erol Abdil’in seçimleri kazanması ile Yaklaşık 59 yıllık CHP Belediyeleri Dönemi kapanmıştır. 2009 yerel seçimlerinde yine BDP’li Edibe Şahin seçimleri kazanmıştır. 2014 yerel seçimlerini DBP’li Mehmet Ali Bul ile Nurhayat Altun kazanmıştır.
Kültür ve sanat[değiştir | kaynağı değiştir] Yunan tarihi ve coğrafyacılarının Dersim bölgesine Daranis ve Derksene adını verdikleri söylenir. Adının Pers imparatoru Darius’tan geldigi de söylenir. Bölgede konuşulan diller Zazaca, Kurmanci ve Türkçe’dir.
Eğitim[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye İstatistik Kurumu’nun Ocak 2016’da açıkladığı İllerde Yaşam Endeksi’nde eğitimde ilk sırada Tunceli yer aldı.[21]
Tunceli Üniversitesi
Tunceli Fen Lisesi
Tunceli Ağustos Koleji
Tunceli Anadolu Öğretmen Lisesi
Tunceli Özel Kalan İlk Öğretim Okulu
Tunceli Özel Munzur Koleji Fen Lisesi
Tunceli Özel Munzur Koleji Anadolu Lisesi
Tunceli Anadolu Lisesi
Tunceli Anadolu Teknik Lisesi
Tunceli Atatürk Anadolu Lisesi
Tunceli Atatürk Lisesi
Tunceli Namık Kemal Endüstri Meslek Lisesi
Tunceli İsmet İnönü Ticaret Meslek Lisesi
Tunceli İsmet İnönü Anadolu Meslek Lisesi
Tunceli Anadolu Sağlık Meslek Lisesi
Tunceli Halide Edip Kız Meslek Lisesi
Tunceli Sağlık Meslek Lisesi
Spor[değiştir | kaynağı değiştir]
1990 yılına kadar Tuncelispor adını taşıyan bir futbol takımı vardı. Bu takım, 2008-2009 sezonunda Dersimspor olarak geri döndü[22] ve 2014-15 Bölgesel Amatör Lig 3. grupta şampiyon olarak 3. Lige yükseldi.[23]
Görüntüler[değiştir | kaynağı değiştir]
Tunceli
Munzur Suyu
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]
Dersim aşiretleri
Dersim ayaklanmaları
Dersim İsyanı
Pertek Kalesi
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]
Munzur Vadisi Millî Parkı
Munzur Vadisi
Munzur Dağları
Uzunçayır Barajı ve Hidroelektrik Santrali
Mercan Irmağı
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
^ “2014 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015.
^ Tunceli İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü
^ Tahir Sezen, Osmanlı Yer Adları (Alfabetik Sırayla), T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Yayın Nu:21, Ankara, 2006, s. 265.
^ https://www.tbmm.gov.tr/tutanaklar/KANUNLAR_KARARLAR/kanuntbmmc016/kanuntbmmc016/kanuntbmmc01602884.pdf
^ “1965 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “1970 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “1975 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “1980 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “1985 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “1990 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “2000 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “2007 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “2008 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “2009 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “2010 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “2011 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ “2012 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
^ “2013 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
^ “2014 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015.
^ “2015 genel nüfus sayımı verileri” (html) (Doğrudan bir kaynak olmayıp ilgili veriye ulaşmak için sorgulama yapılmalıdır). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim tarihi: 13 Nisan 2016.
^ “Eğitimde en iyi il belli oldu!”. Radikal. 23 Ocak 2016. En son 24 Ocak 2016 tarihinde erişildi.
^ www.cnnturk.com
^ http://www.haberler.com/dersimspor-da-sampiyonluk-sevinci-7191554-haberi/
- Published in ÇATI YAPIMI HAKKINDA
Trabzon ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları
Trabzon ÇATI, Trabzon ÇATI YAPIMI, Trabzon çatı tamiri, Trabzon çatı aktarma, Trabzon çatı fiyatları, Trabzon çatı firmaları,
Trabzon çatı firması, Trabzon çatı ustası, Trabzon çatı ustaları, Trabzon çatı yapımı ustası, Trabzon çatı tamir ustası, Trabzon çatı montaj,
Trabzon membran çatı, Trabzon şıngıl çatı, Trabzon kiremit çatı, Trabzon pergole çatı, Trabzon sundurma çatı, Trabzon teras çatı,
Trabzon ahşap çatı, Trabzon demir çatı, Trabzon profil çatı, Trabzon çatı izolasyon, Trabzon çatı firması,
UYGUN Çatı Kiremit aktarma Ustası
Trabzon ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları Önce Bölgeye uygulanacak çalışma için Trabzon ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI Alanında uzman ustalarımız keşif yaparak proje hazırlarlar.Trabzon ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI ustalarımız Analiz yapılan bölgeye gerekli duyulan malzemeyi saptarlar.
Trabzon ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI çalışma yapılacak alanlarda nelere ve İhtiyaç duyulduğu müşteriye paylaşılır,Trabzon Kiremit çattı ustalarımız Tarafından Uygulamaya konulur.
Öncelik olarak Trabzon geneline tüm bölgelerine Türkiye Geneline Trabzon ilinde ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI uygulamaları Trabzon ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI sistemleri profesyonel Trabzon çatı ustalarımız tarafında güven ve kalite ilkelerini siz değerli müşterilerinine en ekonomik fiyatlar ile sunmaktadır.Trabzon Kiremit Çatı Ustalarımız Türkiye genelinede hizmet vermektedirler.BİZE ULAŞIN
Talep oluşturmak için bize ulaşın. 0530 153 78 60
Trabzon
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Koordinatlar: 41°00′07″K 39°43′07″D (Harita)
Bu maddedeki bazı bilgilerin kaynağı belirtilmemiştir. Ayrıntılar için maddenin tartışma sayfasına bakabilirsiniz. Maddeye uygun biçimde kaynaklar ekleyerek Vikipedi’ye katkıda bulunabilirsiniz.
Başlığın diğer anlamları için Trabzon (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Trabzon
— İl & Büyükşehir —
Sumela From Across Valley.JPG
Hagia Sophia Trabzon.jpg Uzungöl lake and town.jpg
Trabzon museum.jpg Hagios Eugenios.JPG
Panoromik Trabzon.jpg
Yukarıdan aşağıya: Sümela Manastırı,
Ayasofya Müzesi, Uzungöl,
Trabzon Müzesi, Yeni Cuma Camii,
Boztepe’den Trabzon’un görünümü
Trabzon’un Türkiye’deki konumu
Trabzon’un Türkiye’deki konumu
Trabzon haritası
Trabzon haritası
Ülke Türkiye
Bölge Karadeniz Bölgesi
İdari birimler 18 ilçe
Yönetim
– Belediye Başkanı Orhan Fevzi Gümrükçüoğlu (AK Parti)
– Vali Yücel Yavuz[1]
Yüzölçümü
– Toplam 4,662 km2 (1,8 mi2)
Nüfus (2015)
– Toplam 768,417
– Yoğunluk 163/km² (422,2/sq mi)
Zaman dilimi DAZD (+2)
– Yaz (YSU) DAZD (+3)
Posta kodu 61xxx
Alan kodu (+90) 462
Plaka kodu 61
İnternet sitesi: www.trabzon.bel.tr
Trabzon (Eski Yunanca: Τραπεζοῦς Trapezus, Pontus Rumcası: Τραπεζούντα Trapezunda, Gürcüce: ტრაპიზონი T’rap’izoni, Lazca : T’rapuzani ya da T’amtra[2]), Türkiye’nin bir ili ve en kalabalık yirmi dokuzuncu şehri. 2015 itibarıyla 768.417 nüfusa sahiptir. Karadeniz Bölgesi’nin Doğu Karadeniz Bölümü’nde yer alan ilin Karadeniz’e kıyısı bulunur. Karadeniz sahili ile Zigana Dağları arasında yer almakta olup yüz ölçümü açısından az bir alan kaplar. Batısında Giresun’a bağlı Eynesil ilçesi, güneyinde Gümüşhane’ye bağlı Torul ilçesi ve Bayburt, doğusunda da Rize’ye bağlı İkizdere ve Kalkandere ilçeleri bulunur.
7 Eylül 2010 tarih ve 27695 sayılı resmi gazetede yayımlanan karar ile birlikte 7 belde ve 29 köy tüzel kişilikleri kaldırılarak belediye sınırlarına dahil edilmiştir.[3] Bu son düzenleme ile birlikte belediye nüfusu 402.166’ya çıkmıştır.[4]
Trabzon, günümüzde Karadeniz Bölgesi’nin Samsun ‘dan sonra ikinci büyük kentidir. Trabzon, 12 Kasım 2012 tarihinde kabul edilen büyükşehir yasa tasarısı ile büyükşehir belediyesi olmuş ve merkez ilçe kaldırılarak Ortahisar ilçesi kurulmuştur. Trabzon iki il ile birliktede “şehzadeler şehri” olarak anılır.
Evliya Çelebi Trabzon için şöyle demiş: – Bu şehre küçük İstanbul denilse yeridir. İrem bağları gibi süslü bir şehirdir burası.
İçindekiler [gizle]
1 Etimoloji
2 Tarihçe
2.1 Antik Çağ
2.2 Roma ve Bizans
2.3 Trabzon İmparatorluğu
2.4 Osmanlı İmparatorluğu
2.5 Türkiye Cumhuriyeti
3 Coğrafya
3.1 İklim
4 Nüfus
5 Ekonomi
6 Kültür
6.1 Halk
6.2 Dil
6.3 Giyim
6.4 Müzik ve halk oyunları
6.5 Kültürel yaşam
6.6 Mutfak
6.7 Tarihî-turistik yerler
6.8 Tiyatrolar
6.9 Müzeler
7 Spor
8 Eğitim
9 Medya
9.1 Gazeteler
9.2 Radyolar
9.3 TV kanalları
10 Altyapı
10.1 Ulaşım
11 Kardeş kentler
12 Galeri
13 Kaynakça
14 Dış bağlantılar
Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]
Yunan mitolojisinde Lycaon’un oğlu Trapezeus’un Arkadya’daki adaşına ismini verdiği bilindiğinden, Karadenizdeki Trabzon’un da bu mitolojik kahramandan adını aldığı ve kent adının Yunan toponomi geleneğinden kaynaklandığı düşünülmektedir.[5].
Evliya Çelebi’nin 2500 yıllık bir Yunan kentinin adını 17. yüzyılda Türkçe halk etimolojisine dayandırarak verdiği Tuğra-bozan adı da kimi çevrelerce ciddiye alınmıştır.[6]
Hamilton, şehrin güney doğusunda dik yamaçlarla yükselen, fakat üstü düz olan Boztepe’nin görünüşüne bağlamış, antik Trabzon sikkelerindeki “masa” çiziminden de aldığı destekle, kente görümünden dolayı Yunanca Trapezus “masa” adının verildiğini iddia etmiştir [7]
Özhan Öztürk, Lazların ataları olan Kolhis ve Kafkasya’dan getirilen kölelerin Yunanistan anakarasına taşındığı liman kenti olan Trabzon’un adının Trapezus’un eski Yunanca metinlerde geçen mecaz kullanımı “köle satılan düz platform” (Aristo. Fr. 874)ile ilişkili olabileceğini iddia ederken [8] kentin Bijışkyan tarafından anılan diğer adı Ozinis’in [9]. Lazca “Düzlük” anlamına geldiğini kaydetmiştir.[10]
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
1838’den kalma harita, Milat’tan hemen önceki dönemi gösterir. Haritada Trabzon’un doğusundan Abhazya’ya değin Proto-Laz oymakları: Colchis ya da Lazica, Makronlar, Sanni’ler, Moshiler vardır.
Bölgede çeşitli dönemlerde yapılan arkeolojik kazı ve yüzey taramalarında Yontma Taş (Alt Paleolitik dönem) Çağı’na ait Achelleen ve Mousterien tipi (el baltaları, kazıyıcılar, yonga aletler), Mezolitik Orta Çağ’a ait mağaralar Kalkolitik Çağ’a ait yerleşim izlerine rastlanmıştır. Bronz Çağı’nda Karadeniz kıyısında Kaşkalar adlı domuz besleyen ve kendir eken savaşçı bir halkın varlığı Hitit kaynaklarında bildirilmektedir.[11]
Antik Çağ[değiştir | kaynağı değiştir]
Eusebius’a göre şehrin kuruluş tarihini MÖ 756 olmakla birlikte bu iddia Trabzon’u İstanbul, Roma hatta, genel kanıya göre Trabzon ve diğer Doğu Karadeniz kolonizasyonunu gerçekleştiren Sinop’tan daha eski bir kent yapmaktadır. Bu durum gerçekse Sinoplular varolan bir kenti MÖ 630 tarihinden sonra yeniden kolonize etmiş olmalıdırlar.
Anabasis’te geçen “Pontos Euksenios kıyısındaki bu şehir Sinope’nin Lazların ataları olan Kolhis ülkesindeki kolonisidir” ifadesi daha sonra Arrian ve Peripleus tarafından da onaylanmıştır.[12]
Trabzon şehrinden ilk defa M.Ö. 400 yılında şehri gören Atinalı Xenophon tarafından bahsedilmiştir[13]. Merkezinde Yunanların çevre köylerinde bugünkü Lazların(Tzanlar) ataları olan Kolhislilerin ve yaşadığı Trabzon, Antik çağ ve sonrasında Zigana geçidi üzerinden Ermenistan ve Euphrates civarında üretilen ticari malların takas edildiği ticaret merkezi ve dış ülkelere satıldığı bir ihraç limanı özelliğindeydi. Pontus İmparatoru Mithridates’in Roma İmparatorluğu ile giriştiği bir dizi savaşı kaybetmesinin ardından Anadolu topraklarının yanı sıra Trabzon’da Roma hakimiyetine girmiştir.
Trabzon İmparatorluğu, 1265. William R. Shepherd, Historical Atlas, 1911
Roma ve Bizans[değiştir | kaynağı değiştir]
Pompeius’a karşı mücadelesinde Mithridates’e destek vermeyen Trabzon, Roma döneminde ödüllendirilerek serbest şehir statüsü kazandırılmıştır.[14] Bizzat kente gelen Arrian, Trapezus’un Roma döneminde Güney Karadeniz’deki en önemli liman kenti olduğunu belirtmiştir. Roma İmparatoru Hadrian döneminde restore edilen kent, Trajan döneminde Pontus Kapadokyası eyaletinin başkenti olmuş ve kente yeni bir liman inşa edilmiştir.[15] Gallienus döneminde bir Germen kabilesi olan Gotlar tarafından yağmalanmış [16], Justinian döneminde tekrar onarılsa da şehir eski görkemli günlerine dönememiştir. Bizans’ ın 6. yüzyılda Sasanilerle yapılan savaşlar, 7. yüzyılda da Arap akınları nedeniyle şehir yeniden önem kazandı. Daha sonra yeni kurulan Haldiya bölgesinin ana kenti oldu.[13] İstanbul’un Latinler tarafından işgali sırasında Komnenos ailesi tarafından 1024 yılında kurulan Trabzon İmparatorluğu’nun başkenti oldu[17].
Trabzon İmparatorluğu[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Trabzon İmparatorluğu
Komnenos (Kuman) Hanedanından VII. Michael Latin işgali nedeniyle Trabzon’a gelerek teyzesi Gürcü Kraliçesi Tamar’nın da desteğiyle kendini Roma İmparatoru ilan etmişse de Batı özellikle Vatikan Trabzon İmparatorunu küçümseyerek “Laz hükümdarı” olarak tanımlamıştır [18]. Trabzon imparatorları başlangıçta diğer Bizans (Doğu Roma) imparatorları gibi çift başlı (aetos) figürünü sembol olarak kullanmışlarsa da Latin işgalinin sona ermesi ve Konstantinapolis’de yeniden yasal yönetimin iktidarı ele geçirmesiyle, bir çatışmaya sebebiyet vermemek için bugün Trabzon Ayasofya müzesinin giriş kapısının üzerinde rölyefi bulunan tek başlı kartal sembolü tercih etmişlerdir. Cenevizliler ile Venedikliler, Moğollar ile Osmanlılar hatta çeşitli Türkmen (Akkoyunlu kabile federasyonuna mensup) klanları ile denge politikası sürdürerek, varlığını sürdürebilen bu zengin liman kenti, İstanbul’un fethinden sekiz yıl sonra (1461) Fatih Sultan Mehmet tarafından Karadeniz’deki çeşitli beylikler, İtalyan kolonileri ve Kırım’la birlikte ele geçirilerek İpek yolunun stratejik anahtarının Osmanlı hakimiyetine girmesi sağlanmıştır.
1861 yılında Trabzon Vilayeti’nin sancakları: Trabzon, Lazistan, Canik, Gümüşhane
Trabzon Vilayeti’nde yaşayan hristiyanların oranı, 1896
Osmanlı İmparatorluğu[değiştir | kaynağı değiştir]
I. Bayezid’in 1398’de Samsun yöresini almasından sonra Trabzon Krallığı, Osmanlı Devleti’ne yıllık vergi ödemek zorunda bırakılmıştır. David Komnenos iktidarı döneminde (1458-1461) vergi ödemeyi durdurarak, önceden ödediklerini de Akkoyunlu Devleti Sultanı Uzun Hasan aracılığıyla geri istemiş, ayrıca Osmanlılara karşı Avrupa’daki büyük devletlere ittifak önerisinde bulunmuştur. Bunun üzerine Fatih Sultan Mehmet 23 Mart 1461’de Edirne’den sefere çıkmış ve bir süre denizden kuşatılan şehir, Trabzon kralı David Komnenos’un Mahmut Paşa’nın yakını olan başmabeyincisi Yorgi Amiruki’nin aracılığıyla direnmeden teslim olmuştur.
Osmanlı idaresine geçen Trabzon sancak haline getirilmiştir. Bir süre müstakil olarak idare edilen sancak daha sonra Rûm Eyaleti’ne bağlandı. Sancak merkezinin Trabzon olması nedeniyle sancakta şehrin adıyla anıldı. Osmanlı yönetimine geçmesiyle şehirde yaşayanların bir kısmı İstanbul, Edirne ve diğer şehirlere gönderilirken[19], Trabzon’a da Çepniler ve diğer Türkmen toplulukları yerleştirilmiştir[20].
1470 yılında sancak beyliği küçük yaşta Şehzade Abdullah’a verilmiş; Abdullah, annesi Şirin Hatunla birlikte 1479 yılına kadar Trabzon’da yaşamıştır. Yavuz Sultan Selim de şehzadeliği sırasında (1491-1512) Trabzon’da Sancak Beyi olarak bulunmuş, sonradan Kanuni unvanı alacak olan oğlu Sultan Süleyman burada doğmuştur.
Trabzon sancağı 1582 yılında merkezi Batum olan Lazistan Sancağı ile birleştirilerek eyalete dönüştürülmüş ve Trabzon’da bu yeni idari birimin merkezi olmuştur[21].
Trabzon, Osmanlı döneminde de gerek Doğu Anadolu ve İran’ın gerekse Baharat yolu’nun Batı’ya açıldığı liman kenti olarak stratejik önemini sürdürmüş dahası İran ve Kafkasya seferlerinde askeri üs noktası olarak kullanılmıştır.1486 tahrir kayıtlarında şehirde yaşayan Müslüman halkın; çeşitli Anadolu şehrinden sürgün edilerek şehre yerleştirilen 201 hâne ile kendi istekleriyle şehre yerleşen elli altı hâneden oluştuğu belirtilmiştir. Aynı tahrir kayıtlarına göre şehirde yaşayan halkın; %65,16’sı Rumlar, %19,22’si Müslüman, %12,49’u Ermeniler, %3,13’ü ise Ceneviz ve Venedikliler’in oluşturduğu Latinler’den oluşmaktaydı. Bunun yanı sıra şehirde 400 yeniçeri, 203 kale muhafızı ile idareciler ve maiyetindeki insanlarda bulunmaktaydı.
1523 tahririnde şehirdeki Müslüman nüfusun azaldığı görülürken, tahminen 7000 kişinin yaşadığı şehrin yaklaşık %14,3’ü Müslümanlardan oluşmaktaydı. 1553 kayıtlarında şehrin nüfusu azalırken (6100), Müslüman nüfus sayısındaki yüksek artış sonucu nüfusun %47’sini Müslümanlar oluşturmaktaydı. 1583 tahririnde 10.500 kişinin yaşadığı tahmin edilen şehrin yaklaşık; %53,6’sı Müslüman, %32,5 Rum, %5,8 Ermeni ve geri kalanı da Katolik tebaadan oluşmaktaydı.
Celali ayaklanmaları, Kazancık cemaati gibi soyguncu aşiretler, yolsuzluk yapan sancakbeyleri, bölgeyi arpalık olarak kullanan beylerbeyleri (Ahmet Paşa, 1603 gibi), 1624, 1625, 1631 yıllarındaki Kazak yağmaları ve 18. ve 19. yüzyılda Rize’li Tuzcuoğulları, Memiş Ağa gibi ayanlıktan gelme yerel derebeylerin ayaklanmaları bu dönemin önemli olaylarıdır. Diğer yerel ayanlarında desteğini alan Tuzcuoğulları 18 Ağustos 1816’da şehri ele geçirmiş, şehir yağmalamaya ve tahribata maruz kalmıştır.
1859-1864 yılları arasında Kuzey Kafkasya’da süregelen Kafkas-Rus savaşı, Çerkes ve Abaza halklarının yenilgisi ile sonuçlanmış ve şehre çok sayıda göçmenin yığılmasına yol açmıştır. Dönemin raporlarına göre, sadece Kasım 1863-Temmuz 1864 arasında Trabzon limanına 180.000 göçmen gelmiştir[22]. Doğal olarak büyük bir afete dönüşen göç, salgın hastalıklar, açlık ve toplum içinde kaynaşmalara yol açmıştır. Çok kısa bir zaman içinde Trabzon ve Akçakale limanları ve çevresinde ki yerleşim yerleri adeta rezervasyonlara dönüşmüştür. Bu dönem sırasında salgın hastalıklardan korkarak kaçan yerel halk yaylalara geçmiş ve şehirde yeni göçmenlerle, devlet görevlilerinden başka sadece kaçamayacak durumda olanlar kalmıştır.
1867 yılında Trabzon’da büyük bir yangın çıkmış, birçok kamu binası da bu sırada yanmış ve kent daha sonra yeniden düzenlenmiştir. 1868 yılında vilayet olmuş, merkez sancağı dışında Lazistan, Gümüşhane, Canik Sancakları da buraya bağlanmıştır.
Birinci Dünya Savaşı sırasında, Ruslar Trabzon’a saldırır (14 Nisan 1916).
Türk nüfusun boşalttığı şehre 18 Nisan’da Rus ordusu girmiş ve Trabzon 24 Şubat 1918’e kadar Rus hakimiyetinde kalmıştır.
1917′de Rusya’da “Bolşevik Devrimi” sonrasında Çarlık Yönetiminin yıkılmasını takip eden süreç sonrasında Rus ordusu Trabzon’dan çekilmiştir. Öte yandan, batıdan doğuya doğru kayan ve Karadağ’da toplanan Türk milis güçleri, Akçaabat’a inerek Yüzbaşı Kahraman Bey’in komutasında üç koldan Trabzon’a doğru yürürler ve 24 Şubat 1918 tarihinde Trabzon’a girer. Bu olayların yaşanmasından sonra Trabzon’da nüfusun az bir kısmını oluşturan Rum ve Ermeniler şehirden çıkarılmıştır.
Trabzon limanı 1920’li yıllar
I. Dünya savaşı sırasında 17 gemilik Rus donanması tarafından topa tutulan, 1916-1918 yılları Rus işgaline uğrayan kentin Hristiyan Rum nüfusu, savaşın bitiminden sonra mübadele ile Yunanistan’a gönderilmiştir. Canlı bir ticaret kenti olan Trabzon’da köklü Rum ve Müslüman ailelerden oluşan eşrafı aktif olarak siyasetle uğraşmaktaydı. Barutçuzade Faik Ahmet Bey’in sahibi olduğu İstikbal gazetesi yerel sermaye ve aydınların düşüncelerini kamuoyuna duyurdukları en önemli haber kaynağıydı. Mondros Mütarekesi’nin ardından bölgede bir Pontus Devleti’nin kurulması hatta daha çok destek bulan bir proje olarak yeni kurulacak Ermenistan’a liman kenti olarak verilmesi gündeme geldiğinde Trabzonlular 12 Şubat 1919 tarihinde Trabzon Muhafaza-i Hukuk-ı Milliye Cemiyeti’ni kurarak Osmanlı Devleti’ne bağlılığın korunması için mücadele etmeye karar vermişlerdi. Erzurum Kongresi’ne kalabalık bir heyetle katılan Trabzon heyeti ile kongreyi düzenleyenler arasında başkanlık seçimi ve kongrenin niteliği konusunda bazı pürüzler çıkmıştır. Görüş ayrılıkları derinleşince Heyet-i Temsiliye’nin Trabzonlu üyeleri Sivas Kongresi’ne katılmamışlardı. Saltanat yanlısı Trabzon valisi Galip Bey’in tutuklanması ve Türkiye Komunist Fırkası başkanı Mustafa Suphi ve 18 arkadaşının Trabzonlu kayıkçıların reisi Kahya Yahya tarafından 28-29 Ocak 1921 katli Cumhuriyet öncesi dönemin son olaylarındandır.
Osmanlı Döneminden Trabzon Temalı bir Kartpostal
1831 Osmanlı nüfus sayımına göre Trabzon merkez kazada 6.300, Vakfıkebir 19.512 , Polathane’de 8.432, Yümerek’de (Yomra) 6.775, Tonya’da 1.910, Sürmene’de 12.985, Of’ta 18.940 erkek yaşamakta olup buna Trabzon sancağındaki 11.473 reaya eklenince toplam 86.327 erkek yaşamaktaydı.[23] 1903 Trabzon Vilayet Salnamesi’ne göre Trabzon vilayetinde 972.981’i İslam, 185.784’ü Rum Ortodoks, 50.233’ü Ermeni Gregoryen, 1.506’sı Katolik, 1.140’ı Protestan olmak üzere 1.211.644 kişinin yaşadığı görülmektedir.[24]
Türkiye Cumhuriyeti[değiştir | kaynağı değiştir]
Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılmasından sonra Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşları yeni Türk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti’ni kurmuşlar ve Trabzon’da yeni ülkenin yeni idari yapısında “altmış bir (61)” nolu il olarak yerini almıştır.
İlin Cumhuriyet dönemindeki sınırları kültürel ve tarihsel bir düşünceyle değil tamamen idari yapı ve merkezlere uzaklıklar baz alınarak çizilmiştir.
Türkiye Cumhuriyeti’nin 81 ilinden biri olan Trabzon, Doğu Karadeniz bölgesinde yer almakta ve 4.685 km²’lik yüzölçümüyle ülke topraklarının %0,6’sını oluşturmaktadır.
Cumhuriyetin ilanından sonra Trabzon’da çeşitli fabrikalar kurulmuştur.
Atatürk, Cumhuriyet döneminde Trabzon’a üç kez gelir; 1924, 1930 ve 1937 yıllarında, ilk geldikleri 15 Eylül 1924 günü, Trabzonlularca “Atatürk Günü” olarak kabul edilir ve bu kendisine bir telle bildirilir.
Kent, 1923 yılında yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devletinin 61. il merkezi olarak yerini almış, 1926 yılında ilk Halk Kütüphanesi ve Ziraat Bankası, 1929’da Visera Hidroelektirik santrali, 1938’de Trabzon içme suyu tesisleri, 1942’de Trabzon Lisesi, 1947’de Trabzon Numune Hastanesi, 1949’da Göğüs Hastalıkları Hastanesi, 1954’de Trabzon limanı, 1957’de Trabzon havaalanı, 1958’de SSK Hastanesi, 1964’de Ayasofya müzesi, 1967’de çimento fabrikası açılmş, 1976 yılında Trabzonspor futbol takımı Türkiye 1. Ligi şampiyonluğunu kazanarak bu ünvanı İstanbul’dan Anadolu’ya taşımayı başaran ilk futbol takımı olmuştur.
1949 yılında 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu uygulamasıyla Anadolu’da bulunan 78 bin civarında ki yerleşim adından 28 bin kadarının adı Türkçe olmadığı gerekçesiyle değiştirilmiş olup büyük bölümü Romeika olan Trabzon köy adları da değiştirilerek yerlerine Türkçe isimler konulmuştur.
2012 yılında çıkarılan 6360 sayılı kanun ile Trabzon’da sınırları il mülki sınırları olan büyükşehir belediyesi kuruldu ve 2014 Türkiye yerel seçimlerinin ardından büyükşehir belediyesi çalışmalarına başladı.[25]
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Dar bir sahil şeridinin ardında denize dikey uzanan dağlık bir araziye sahip olan ilin merkezi Boztepe (antik Minthrion tepesi) üzerine kurulmuştur. İl topraklarının % 22,4 yayla, % 77,6’sı ise tepelerden oluşmaktadır.
İldeki dereler; Ağasar deresi, Değirmendere, Yanbolu, Fol, Karadere, Koha, Manahos (Sürmene), Solaklı, Baltacı deresi, Kalapotama deresi, Maçka Deresi ve Galyan Deresi’dir. İldeki göller ise Çakırgöl, Uzungöl, Sera Gölü ve Haldizen Gölü’dür.
İklim[değiştir | kaynağı değiştir]
Karadeniz’e özgü ılıman iklime sahip kentte hava sıcaklığı yıl boyunca 7,4-23,5 °C arasında değişirken yaz ortalaması 22,3 °C, kışın ortalama en düşük sıcaklık ise 4,4 °C civarındadır. Trabzon’da yerel il meteroloji istasyonlarınca bugüne kadar ölçülen en düşük sıcaklık −7 °C (15 Ocak 1950), en yüksek sıcaklık ise 37,8 °C (17 Mayıs 1988) olmuştur.[26]
[gizle]Nuvola apps kweather.svg Trabzon iklimi Weather-rain-thunderstorm.svg
Aylar Ocak Şubat Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim Kasım Aralık Yıl
En yüksek sıcaklık rekoru, °C 25,9 28,2 35,2 37,6 37,8 35,9 37,0 34,8 33,2 33,8 30,3 26,4 37,8
Ortalama en yüksek sıcaklık, °C 10,9 11,0 12,2 15,6 19,2 23,5 26,2 26,8 24,0 20,1 16,5 13,1 18,2
Ortalama sıcaklık, °C 7,5 7,4 8,5 11,9 16,0 20,4 23,2 23,5 20,4 16,5 12,7 9,6 14,8
Ortalama en düşük sıcaklık, °C 4,7 4,4 5,6 8,8 13,0 17,2 20,1 20,6 17,5 13,6 9,8 6,7 11,8
En düşük sıcaklık rekoru, °C −7 −6,1 −5 −2 5,2 9,2 13,5 13,8 8,5 3,4 −1,6 −3,1 −7
Ortalama yağış, mm 79,0 61,0 58,5 57,2 52,7 50,7 34,4 45,5 78,1 116,4 96,1 80,6 810,2
Kaynak: Meteoroloji Genel Müdürlüğü[26]
Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]
2015 itibarıyla nüfusu 768.417’ye yükselmiştir.[27]
Yıllara göre nüfus verileri
1960 532.999
1955 462.249
1950 420.279
1945 395.384
1940 390.733
1935 360.679
1927 290.000
Trabzon il nüfus bilgileri
Yıl Toplam Sıra Fark Şehir – Kır
1965[28] 595.782 14
%18 108.492487.290 %82
1970[29] 659.120 14 %11Dark Green Arrow Up.svg
%21 138.435520.685 %79
1975[30] 719.008 14 %9Dark Green Arrow Up.svg
%24 171.570547.438 %76
1980[31] 731.045 20 %2Dark Green Arrow Up.svg
%26 186.580544.465 %74
1985[32] 786.194 20 %8Dark Green Arrow Up.svg
%30 239.553546.641 %70
1990[33] 795.849 23 %1Dark Green Arrow Up.svg
%38 303.612492.237 %62
2000[34] 975.137 19 %23Dark Green Arrow Up.svg
%49 478.954496.183 %51
2007[35] 740.569 26 -%24Red Arrow Down.svg
%54 396.646343.923 %46
2008[36] 748.982 27 %1Dark Green Arrow Up.svg
%52 390.797358.185 %48
2009[37] 765.127 26 %2Dark Green Arrow Up.svg
%53 408.103357.024 %47
2010[38] 763.714 27 -%0Red Arrow Down.svg
%54 415.652348.062 %46
2011[39] 757.353 29 -%1Red Arrow Down.svg
%56 421.504335.849 %44
2012[40] 757.898 29 %0Dark Green Arrow Up.svg
%56 426.882331.016 %44
2013[41] 758.237 29 %0Dark Green Arrow Up.svg
%100 %0
2014[42] 766.782 28 %1Dark Green Arrow Up.svg
%100 %0
2015[43] 768.417 28 %0Dark Green Arrow Up.svg
%100 %0
Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu alt başlık {{{1}}} tarihinden beri geliştirilmeye ihtiyaç duyuyor. Bu alt başlığın geliştirilmesi gerekiyor.
Kültür[değiştir | kaynağı değiştir]
Yayla Evleri
Halk[değiştir | kaynağı değiştir]
Trabzon halkı, adet, yaşam tarzı, gelenek ve görenek bakımından kendine ve yöreye özgü özellikler taşımaktadır. Trabzon’da çeşitli Türk boyları yaşamaktadır. Çepniler Şalpazarı, Beşikdüzü, Düzköy, Vakfıkebir, Akçaabat, Çarşıbaşı, Of ve Sürmene ile Araklı ilçelerinde yaşamakta olup bazı yöreler en eski Türkmen geleneklerini hala sürdürmektedirler. Trabzon genelinde Çepni, Çebi, Hamzaçebi, Akifçebi, Çep, Çapoğlu, Çebili, Çepnioğlu, Çetmi gibi soyadları oldukça yaygındır. Bu da bölgedeki Çepni Türklerinin varlığını göstermektedir. Osmanlı döneminde Trabzon’un da içinde bulunduğu Ordu-Giresun-Trabzon-Gümüşhane bölgesine “Vilayet-i Çepni” de denmekteydi. Ayrıca Evliya Çelebi, eserinde Trabzon bölgesi için “20.000 Çepni Türkmen çadırının bulunduğu yer.” olarak bahsetmektedir. Fatih zamanında Oğuzlar’ın Avşar boyundan olan Karamanoğullarından gelen Türkmenler ile Halep-Irak bölgesinden gelen Türkmenler de Trabzon’a yerleştirilmişlerdir. Ayrıca bölgeye(Özellikle Trabzon,Rize ve Artvin) çok sayıda sarışın-kumral renkli gözlü bir yapıya sahip olan 100.000’den fazla Kuman-Kıpçak Türkleri de yerleşmiştir. Hristiyan olan bu Türkler; bölgeye Osmanlı İmparatorluğu’nun hakim olmasıyla Müslümanlığa geçtiler. Trabzon, Osmanlı’nın dağılmasından sonra Kırım Türkleri tarafından da yerleşim yeri olarak seçilmiştir. Bölgedeki Rum nüfus 1923 yılında Yunanistan ve Türkiye arasında yapılan “Nüfus Mübadelesi” ile gönderilmiştir. Ancak bir kısmı Müslüman olmuş fakat zaman içerisinde Türkleşmiştir. Ufak bir kısmı ise Pontus Rumcası konuşmaktadır.
Şalpazarı, Ağasar vadisindeki Çepniler yöreye 13.-14. yüzyıllar arasında yerleştiler. Dede Korkut masallarında bahsi geçen folklorik birikime ve Trabzon’un diğer yörelerinden kolayca ayrılabilen Türkmen diyalektine rastlanır.
Dil[değiştir | kaynağı değiştir] Trabzon halkı, bugün Azerbaycan’ın Şeki bölgesiyle büyük benzerlikler gösteren bir Türkçe kullanmaktadır. Trabzon’un batısındaki konuşmalarda genellikle Çepni ağzı yaygınken doğuya doğru gidildikçe konuşulan Türkçenin daha sert bir hal aldığını ve Kıpçak-Kuman ağzına döndüğünü görürüz. Örnek vermek gerekirse Trabzon’da sıkça kullanılan “haçan (ne zaman, mademki), uşak (çocuk, evlat), afkurmak (boş konuşmak, çemkirmek), ula (oğlan/ulan), gız (kız), kitmek (gitmek) gibi sözcüklerin öz Türkçeden gelen sözcükler olduğu ve diğer Türk devletlerindeki Kıpçak Türkçesiyle eşleştiği görülmektedir. Trabzon’da ayrıca sayısı tam bilinmemekle beraber 5.000 civarında olduğu tahmin edilen konuşucu tarafından da Romeika (Antik Roma Dili/Rumca) konuşulmaktadır. Bu dil Çaykara, Dernekpazarı, Tonya, Maçka ilçelerinde toplamda yaklaşık 45 köy insanı tarafından bilinmektedir.[kaynak belirtilmeli]
Giyim[değiştir | kaynağı değiştir] Trabzon bölgesinde giyim, batı ve doğu bölgesi olarak ikiye ayrılabilir. Batı bölgesi genelde daha çok Türkmen özelliği gösterirken doğu bölgesi daha çok Kuman-Kıpçak ve Transkafkas giyim özelliği gösterir. Kadınlarda fistanlar daha çok büyük çiçeklerle süslü, renkli ve bolca işlemelidir. Erkekler ise bölgenin yerel giysisi olan zıpka, kukula, körüklü üçlüsünü kullanmaktadır.
Erkek
Başta iki ucu üzerinden sarık gibi dolanarak uzun kulaklı bir düğümle bağlanan ve kukula adı verilen siyah başlık vardır. Üstte beyaz mintan ve üzerine siyah aba yelek vardır. Altta bacak arası körüklü bacak kısmı dar zipka adı verilen siyah şalvar vardır.
Kadın (köylü)
İçte kamis adı verilen yakasız Trabzon bezinden gömlek, başta keşan peştemal, alltta etek veya üçetek elbise (zibun) ve rengi yöreden yöreye değişen peştemal vardır.Üstte fermene veya kadife adı verilen yelek vardır.
Kadın (şehirli, kasabalı)
Başta tepelik, Tapla, Koursi, hotoz adı verilen gümüş ya da altın sırmalı yuvarlak tepelik. İçte kamis, üzerine zibun (üçetek) belde peştemal, lahor veya trablus. Köylü ya da şehirli olsun Trabzon kadını (Rize ve Artvin sahilinde yaşayan Lazlar gibi) kesinlikle şalvar giymemektedir. Tek istisna Şalpazarı bölgesinde olup Çepni kadınları şalvar giymekte ve ucu püsküllü kırmızı ya da pembe belbağı takmaktadır.
Müzik ve halk oyunları[değiştir | kaynağı değiştir] Trabzon bölgesinin geleneksel çalgıları şimşir kaval, kemençe, davul-zurna ve yörede zimpona, dankiyo adlarıyla da bilinen tulumdur. Sayısız çeşidi olup kadın ve erkekler tarafından toplu oynanılan geleneksel dansların adı ise horondur. Kolbastı oyunu 1930 yılında Trabzon’un Faroz mahallesinde başlamıştır. Farozlu balıkçıların kendi aralarında oynadığı bir oyundur.
Kültürel yaşam[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Trabzon’daki kütüphaneler
Trabzon ilinde tiyatro etkinlikleri Trabzon Belediye Tiyatrosu ve Trabzon Devlet Tiyatrosu tarafından yürütülmektedir.Halk eğitim merkezlerinde amatörce tiyatro, müzik ve halk oyunları çalışmaları yapılmaktadır. Müzik alanında çalışmalar yapan Devlet Klasik Türk Müziği Topluluğu’nun yanı sıra karikatür ve resim çalışmaları Belediye Sergi Salonu’nda sergilenmektedir. Şehirde Royal, Lara, Avşar ve Cinemaximum sinemaları bulunmaktadır.
Mutfak[değiştir | kaynağı değiştir]
Trabzon Hurması
Samsun Batum arasında yer alan bölge mutfağının ayırıcı temel besinleri karalahana, mısır ve hamsi ve çay olup bu üçlünün çorbasından ekmeğine dek sayısız kombinasyonu bulunmaktadır. Bölgeye özgü yemeklerden en karakteristik olanları şunlardır:
Mısır unundan: Kuymak (Rize’de muhlama,Vakfıkebir ve Şalpazarında yağlaş), haçapur, hamsili ekmek, lamesli ekmek
Karalahanadan: Çorba, sarma
Tatlı olarak: Kabak tatlısı, kabak pilavı (bölgede pilav ve makarna şekerli olarak tüketilir- tatlıların yanında içecek olarak ayran içilir.)
Hamsiden: Buğulama, hoholli hamsi, hamsili ekmek, kaygana
Fasülyeden (lobya): Turşu kavurma
Mısırdan: Korkot (mısır çorbası)
Tarihî-turistik yerler[değiştir | kaynağı değiştir]
Ayasofya Müzesi
Sümela Manastırı
Sümela Manastırı
Trabzon’a Boztepe’den Bakış
Roma İmparatorluğu ve Osmanlı döneminde eyalet merkezi olmuş, Ortaçağ’da bir Rum imparatorluğuna başkentlik yapmış kent doğal güzelliklerinin yanı sıra pek çok tarihi yapıyı barındırmaktadır. Bunların en önemlileri:
Manastırlar: Sümela Manastırı, Ayasofya müzesi, Kaymaklı Manastırı (Amenapırgiç Ermeni Kilisesi), Kızlar (Panagia Theoskepastos) Manastırı, Gregorios Peristera (Hızır İlyas)Manastırı, Kızlar (Panagia Kerameste) Manastırı, Vazelon Manastırı,
Hagaios Savas (Maşatlık) Kaya Kiliseleri,
Kiliseler ve Camiler: Hagia Anna (Küçük Ayvasil), Sotha (St. John)K, Hagios Theodoros, Hagios Konstantinos, Hagios Khristophoras, Hagios Kiryaki, Santa Maria, Hagios Mikhail, Panagia Tzita, Fatih (Panagia Khrysokephalos), Yeni Cuma (Hagios Eugenios), Nakip (Hagios Andreas Kilisesi), Hüsnü Köktuğ (Hagios Eleutherios), İskender Paşa Camii, Semerciler, Çarşı Camii, Gülbahar Hatun Camii, Trabzon valiliği ve Valievi.
Ortahisar
Konaklar: [Atatürk Köşkü], Memiş Ağa Konağı (Sürmene), Çakıroğlu İsmail Ağa Konağı (Of), Çakıroğlu Hasan Ağa Konağı, Karamollaoğlu Topal Mustafa Evi (Araklı)
Araklı ilçesine bağlı Konakönü mahallesinde de birçok tarihi yapı bulunmaktadır. Bu yapılar Rus işgaline tanıklık etmekle birlikte çok eski zamanlarında izlerini taşımaktadır.
Hamamlar: Sekiz Direkli Hamam, Fatih Hamamı, İskender Paşa Hamamı, Çifte Hamam, Hacı Arif Hamamı, Alaca Hamam, Tophane Hamamı[44]
Osmanlı Dönemi Diğer Eserleri: Soğuk Çeşme, Bedesten, Sufi Ali Bey kitabesi, Sur Kitabesi, Kabak Meydan Şadırvanı, Ortahisar Muvakkithanesi, Çarşı Camii Muvakkithanesi, Askeri Hastahane, Seyyidi Hacı Mehmed Çeşmesi, İskender Paşa Çeşmesi, Kethüdazade Hacı Emin Ağa Çeşmesi, Manastır Çeşmesi, Abdullah Paşa Çeşmesi, Hafız Muhammed Çeşmesi, Abdulhamid liman Çeşmesi[44]
Tiyatrolar[değiştir | kaynağı değiştir]
Trabzon Devlet Tiyatrosu
Trabzon Belediye Tiyatrosu
Trabzon Sanat Tiyatrosu
Akçaabat Belediye Tiyatrosu
Kültür merkezleri
Hamamizade İhsan Bey Kültür Merkezi
Hüseyin Kazaz Kültür Merkezi
Atatürk Kültür Merkezi
Vakfıkebir Sabri Bahadır Kültür Merkezi
Akçaabat Erol Günaydın Kültür Merkezi
Sürmene Kuluçzade Ahmet Kültür Merkez
Beşikdüzü Ali Şükrü Bey Kültür Merkezi
Müzeler[değiştir | kaynağı değiştir]
Trabzon Ayasofya Müzesi
Trabzon Atatürk Köşkü Müzesi
Akçaabat Ortamahalle Evleri Müzesi
Trabzon Müzesi
Şamil Ekinci Müzesi
Spor[değiştir | kaynağı değiştir]
1967’de kurulan Trabzonspor, profesyonel futbol ligleri tarihinde şampiyon olan 5 kulüpten biri ve şampiyon olmayı başaran ilk Anadolu kulübüdür.
Eğitim[değiştir | kaynağı değiştir] Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminde Trabzon’da eğitim kuruluşu olarak sekiz medrese, eğitim süresi dört yıl olan beş adet ilkokul, bir adet sanat yurdu, bir adet askeri rüştiye, bir adet idadi ve bir adet Darülmuallimin bulunmaktaydı. Günümüzde Trabzon ilinde 815 ilköğretim okulu, 86 lise ve dengi okul ve 2 Aralık 1963 tarihinde öğretime açılan Karadeniz Teknik Üniversitesi ve 2011 yılında açılan Özel Avrasya Üniversitesi bulunmaktadır. Bu yapısıyla karadeniz bölgesinde iki üniversiteye sahip ilk kent olma niteliğini kazanmıştır.
Medya[değiştir | kaynağı değiştir]
Gazeteler[değiştir | kaynağı değiştir]
Kuzey Ekspres
Karadeniz (gazete)
Taka (gazete)
Karadeniz’de İlkhaber
Türksesi (gazete)
Karadeniz’de Günebakış
Karadeniz’in Sesi
Radyolar[değiştir | kaynağı değiştir]
Taka FM
Kuzey FM
Radyo Kadırga
Zigana Radyo
TRT Trabzon Radyosu
Radyo KTU
Bayrak FM
TV kanalları[değiştir | kaynağı değiştir]
Kadırga TV
Kanal Trabzon
Zigana TV
Kanal Mavi
Trabzon TV (TTV)
Kuzey TV
Köprübaşı TV
Karadeniz TV
Mavi Karadeniz TV
Altyapı[değiştir | kaynağı değiştir]
Ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir]
Trabzon’da şehiriçi ulaşım modern otobüslerle ve minibüslerle sağlanmaktadır. Ulaşımda nakit para ve “Trabzon Kart” isimli akıllı kartla ödeme sistemi kullanılmaktadır. Antik Çağdan itibaren Trabzon kenti, özellikle Roma İmparatoru Hadrianus’un yaptırdığı limandan sonra denizcilik açısından önemli bir merkez olmuş, cumhuriyet döneminde de yakın zamana dek denizyolları ulaşım ve ticarette önemini korumuştur. Karadeniz Sahil Yolu ve yapımı tamamlanmak üzere olan otoban yolunun hizmete açılması ile Samsun ile Sarp sınır kapısı arasında yolculuğun kalitesi artarak ağırlık karayollarına geçmiştir. Trabzon il merkezinden başlayarak, Zigana geçidi üzerinden Gümüşhane’ye oradan Kop geçidini aşarak Erzurum’a bağlanan yol ise eski önemini kaybetmiştir.
- Published in ÇATI YAPIMI HAKKINDA
Tokat ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları
Tokat ÇATI, Tokat ÇATI YAPIMI, Tokat çatı tamiri, Tokat çatı aktarma, Tokat çatı fiyatları, Tokat çatı firmaları,
Tokat çatı firması, Tokat çatı ustası, Tokat çatı ustaları, Tokat çatı yapımı ustası, Tokat çatı tamir ustası, Tokat çatı montaj,
Tokat membran çatı, Tokat şıngıl çatı, Tokat kiremit çatı, Tokat pergole çatı, Tokat sundurma çatı, Tokat teras çatı,
Tokat ahşap çatı, Tokat demir çatı, Tokat profil çatı, Tokat çatı izolasyon, Tokat çatı firması,
UYGUN Çatı Kiremit aktarma Ustası
Tokat ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları Önce Bölgeye uygulanacak çalışma için Tokat ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI Alanında uzman ustalarımız keşif yaparak proje hazırlarlar.Tokat ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI ustalarımız Analiz yapılan bölgeye gerekli duyulan malzemeyi saptarlar.
Tokat ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI çalışma yapılacak alanlarda nelere ve İhtiyaç duyulduğu müşteriye paylaşılır,Tokat Kiremit çattı ustalarımız Tarafından Uygulamaya konulur.
Öncelik olarak Tokat geneline tüm bölgelerine Türkiye Geneline Tokat ilinde ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI uygulamaları Tokat ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI sistemleri profesyonel Tokat çatı ustalarımız tarafında güven ve kalite ilkelerini siz değerli müşterilerinine en ekonomik fiyatlar ile sunmaktadır.Tokat Kiremit Çatı Ustalarımız Türkiye genelinede hizmet vermektedirler.BİZE ULAŞIN
Talep oluşturmak için bize ulaşın. 0530 153 78 60
Tokat (il)
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bu madde Tokat il sınırları içindeki tüm bölgeyi kapsamaktadır. Başlığın diğer anlamları için Tokat (anlam ayrımı) sayfasına gidiniz.
Koordinatlar: 39°51′K 35°37′D (Harita)
Tokat
— İl —
Ülke Türkiye
Coğrafi bölge Karadeniz Bölgesi
Yönetim
– Vali Cevdet Can
Yüzölçümü
– Toplam 10,071 km2 (3,9 mi2)
Nüfus (2015)[1]
– Toplam 597.920
– Yoğunluk 72/km² (186,5/sq mi)
– Kır 227.211
– Şehir 370.709
Zaman dilimi UDAZD (+3)
İl alan kodu 356
İl plaka kodu 60
İnternet sitesi: tokat.gov.tr
Tokat eski adıyla Bizans dönemi adıyla Komana, İran dönemi adıyla Kah-Cun, Selçuklu Devleti döneminde Dar Ün-Nusret, Moğollar döneminde Sobaru adlarıyla da bilinen Türkiye’nin Karadeniz Bölgesi’nde yer alan ili. Kuzeyde Samsun, kuzeydoğuda Ordu, doğu ve güneyde Sivas, güneybatıda Yozgat ve batıda Amasya illeriyle komşudur. İlçelerinden Yeşilyurt ve Sulusaray İç Anadolu Bölgesi’nde kalır.
1943 yılında Taşova, 1944’te Artova ve Turhal, 1954 yılında Almus, 1987 yılında Pazar ve Yeşilyurt, 1990 yılında Sulusaray ve Başçiftlik ilçeleri kurulmuştur. 2010 TÜİK verilerine göre merkez ilçeyle beraber 12 ilçe, 77 belde ve 609 köy vardır.
İçindekiler [gizle]
1 Etimoloji
2 Tarih
3 Coğrafya
3.1 İklim
4 Nüfus
5 Ekonomi
6 Sağlık
7 Ulaşım
8 Kültür
8.1 Turistik yerler
9 Mutfak
10 Medya kuruluşları
11 Kaynakça
12 Dış bağlantılar
Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]
Bizanslı coğrafyacı Hierokles Synecdemus MS 6. yüzyılda Kapadokya’da Eudokia adlı bir kent yer aldığını bildirmiştir. Evliya Çelebi kentin adını Türkçe etimolojiyle arpası bolduğu için atların doymasına atfen Tok-at Osmanlı tarihçisi İsmail Hakkı Uzunçarşılı “surlu şehir” manasına gel Toh-kat olarak açıklamış, Özhan Öztürk ise Pontus adlı çalışmasında Avesta’da “ülke, şatraplık” anlamına gelen ve ilk olarak MÖ 6. yüzyılda Ahameniş İmparatorluğu döneminde Kapadokya için kullanılan “Dahyu” kelimesinin Rum ağzında bozulmuş formu “Dokeia” kelimesinin zamanla Tokat’a dönüştüğünü iddia etmiştir.[2]
Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]
Tokat Kalesi çevresinde kurulu Tokat il merkezi
İlk çağlarda Togayıtlar’ca kurulduğuna inanılan Tokat, Hititlerin, Asurluların, Hurriler ve Kimmerlerin egemenliğinde kaldıktan sonra sırasıyla Perslerin, Büyük İskender dönemi Makedonyalıların, Kapodokya Krallığının ve buraya “Comana Pontica” adını veren Pontus Krallığı’nın yönetimine geçti. MÖ 65’te Romalıların ve MS Bizans Devletinin egemenliğine girmiştir. Bizans-Sasani ve Bizans-Arap savaşlarında kritik öneme sahip olan Tokat Kalesi, Malazgirt Zaferi’nden sonra Danişmedlilerin yönetimine (1071) daha sonra ise Anadolu Selçuklularının (1150) eline geçmiş kentin güneybatısında, 750 metre yüksekliğindeki Hisartepe üzerinde bulunmaktadır. Tokat Kalesi’ne ait en eski izler 5 ya da 6. yüzyıla ait olup kalenin bu yıllarda var olduğu bilinmektedir.
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]
Tokat ve çevre illerden geçen Yeşilırmak, Karadeniz Bölgesi’nde önemli bir sulak alan oluşturmaktadır.
Deveci dağlarının orta kesiminin kuzey yamaçlarından doğarak soldan Yeşilırmak’a kavuşan bir akarsu vadisinin yamaçlarında kurulmuş olan kent, çok engebeli bir bölgede Orta Karadeniz kıyılarını ve İç ve Doğu Anadolu’ya bağlayan önemli yolların kavşağında eski bir yerleşme Tokat; kuzeyinde Samsun, kuzeydoğusunda Ordu, güneyinde Sivas, güneybatısında Yozgat, batısında: Amasya ili ile çevrilidir. İlin toplam yüzölçümü: 10.071 km²’dır. Kapladığı alan açısından Türkiye topraklarının % 1.3’ünü kapsar. Denizden yükseltisi 623 metredir. Coğrafi Koordinatları: 39° 51′ – 40° 55′ kuzey enlemleri ile 35° 27′- 37° 39′ Doğu boylamları arasında olan Tokat, 1923 yılında il olmuş, Erbaa, Niksar, Reşadiye, Zile ilçeleri bağlanmış, 1943 yılında Taşova, 1944’te Artova ve Turhal, 1954 yılında Almus, 1987 yılında Pazar ve Yeşilyurt, 1990 yılında Sulusaray ve Başçiftlik ilçeleri kurulmuştur. Tokat’a bağlı Taşova ilçesi, 1953 senesinde Amasya’ya bağlanmıştır. Merkez ilçe dahil 12 ilçenin yanında 77 belde ve 609 köy mevcuttur. Merkeze bağlı 41 mahalle, 103 köy ve 9 belde bulunmaktadır. Yüzölçümü bakımından Tokat’ın en büyük ilçesi Zile’dir. En yüksek nüfusa sahip ilçe ise Erbaa’dır.
Belli başlı akarsular Yeşilırmak, Tozanlı Kolu, Kelkit Kolu, Çekerek Kolu, Tokat Kolu, Kuruçay Kolu, Güllin Kolu, Darı Deresi Kolu, Cırcır kolu olup bilinen dağlar arasında Mamu (1770 m), Yaylacık (1620 m), Deveci (1892 m), Bugalı (1945 m), Dumanlı (2200 m), Çamlıbel (2020 m) ve Akdağ (1900 m) bulunur. Yine bilinen ovalar Kazova, Omala Ovası (Gözova), Turhal Ovası, Niksar Ovası, Erbaa Ovası, Artova Ovası, Zile Ovası, Tokat Ovası, Pazar Ovası ve Yazıbaşı Ovası’dır.
İklim[değiştir | kaynağı değiştir] Tokat İli; İç Anadolu İklimi, İç-Doğu Anadolu İklimi, Karadeniz iklimi ve Orta Karadeniz iklimi arasında bir geçit özelliği gösterir. Uzun yıllar ortalamasına göre yıllık ortalama sıcaklık; en düşük 8,1 °C en fazla 14,2 °C’dir. Uzun yıllar ortalamasına göre ortalama yağış; 381,7 mm ile 586,2 mm arasındadır. Ortalama nispi nem; % 56 ile % 73 arasında değişmektedir. Yağışlar aylara göre farklılıklar göstermektedir.
Aylar Oca Şub Mar Nis May Haz Tem Ağu Eyl Eki Kas Arl
Ort.En Yüksek °C (1970 – 2011) 20.2 22.8 31.1 33.5 36.1 38.5 45.0 40.8 37.9 35.3 27.6 23.0
Ort.En Düşük °C (1970 – 2011) -23.4 -22.1 -21.1 -4.5 0.0 3.2 6.1 7.8 2.4 -3.2 -8.3 -21.0−
Meteoroloji Genel Müdürlüğü-Tokat Resmi İstatistikler Kaynak:[3]
−
Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]
Tokat il nüfus bilgileri
Yıl Toplam Sıra Fark Şehir – Kır
1965[4] 495.352 22
%25 123.403371.949 %75
1970[5] 540.855 24 %9Dark Green Arrow Up.svg
%27 146.623394.232 %73
1975[6] 599.166 24 %11Dark Green Arrow Up.svg
%29 175.446423.720 %71
1980[7] 624.508 24 %4Dark Green Arrow Up.svg
%32 200.231424.277 %68
1985[8] 679.071 26 %9Dark Green Arrow Up.svg
%36 246.126432.945 %64
1990[9] 719.251 27 %6Dark Green Arrow Up.svg
%43 308.304410.947 %57
2000[10] 828.027 26 %15Dark Green Arrow Up.svg
%49 401.762426.265 %51
2007[11] 620.722 33 -%25Red Arrow Down.svg
%57 350.914269.808 %43
2008[12] 617.158 34 -%1Red Arrow Down.svg
%56 346.058271.100 %44
2009[13] 624.439 33 %1Dark Green Arrow Up.svg
%57 356.246268.193 %43
2010[14] 617.802 34 -%1Red Arrow Down.svg
%59 363.944253.858 %41
2011[15] 608.299 34 -%2Red Arrow Down.svg
%59 358.872249.427 %41
2012[16] 613.990 33 %1Dark Green Arrow Up.svg
%58 358.494255.496 %42
2013[17] 598.708 34 -%2Red Arrow Down.svg
%60 358.155240.553 %40
2014[18] 597.920 34 -%0Red Arrow Down.svg
%62 370.709227.211 %38
2015[19] 593.990 35 -%1Red Arrow Down.svg
%64 379.869214.121 %36
Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]
Tokat halkı geçimini tarım, hayvancılık ve ticaretle sağlar. Büyük şehirlerin kalabalık nüfusu, yüksek binaları ve boğucu havalarının aksine Tokat insanı kendine bağlayan düzenli şehir yapısı, sayısız doğa güzellikleri, ekonomik alışveriş koşulları ile huzurlu bir yaşam için ideal bir şehirdir. Halkının büyük birçoğunluğu Müslüman olup şehirde sünni ve alevilerde yoğunluktadır. Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanan Tokat’ın ticaret ve sanayi ise il merkezinde yoğunlaşmıştır. Tokat Organize Sanayi Bölgesi şehrin tek sanayi faaliyetinin sürdürüldüğü alandır. Yine bulunduğu coğrafi konum ile tarıma yatkın bir şehirdir. Tarım üretiminde domates, biber, vişne, kiraz, patates, üzüm ve şekerpancarı bölge üretiminde en fazla payı alan ürünlerdir. Küçükbaş, büyükbaş hayvan varlığı ve arı kovanı sayısı bakımından önemli bir paya sahiptir.
Tokat’ta nüfusun %5’i endüstri alanında çalışmaktadır. Yem, kereste, lastik ayakkabı, alüminyum fabrikalarının yanısıra, bakır işleme atölyesi, ziraat aletleri imâlâthânesi ve sanayi kuruluşlarının faaliyet gösterdiği Tokattaki en bilinen fabrikalar Dimes Meyve Suyu Fabrikası, Olca Salça Fabrikası, Eser Salça Fabrikası, Samaş Bentonit Fabrikası ve Turhal Şeker Fabrikası’dır.
Sağlık[değiştir | kaynağı değiştir] Tokat’ta toplam biri merkezi olmak üzere 15 hastane bulunmakta, Tokat Devlet Hastanesi, Tokat Ağız ve Diş Sağlığı Merkezi, Tokat Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi, Reşadiye Devlet Hastanesi, Erbaa Devlet Hastanesi, Niksar Devlet Hastanesi, Zile Devlet Hastanesi, Turhal Devlet Hastanesi, Almus Entegre İlçe Hastanesi, Artova Entegre İlçe Hastanesi, Tokat Özel Medical Park Hastanesi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Araştırma Hastanesi, Başçiftlik Entegre İlçe Hastanesi, Pazar Entegre İlçe Hastanesi, Yeşilyurt Entegre İlçe Hastanesi ve Sulusaray Entegre İlçe Hastanesi bulunmaktadır.
Ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir]
Tokat Havalimanı
Tokat’a ulaşım, tren ve karayolu ile sağlanabileceği gibi, eski Tokat valilerinden Recep Yazıcıoğlu’nun girişimleriyle 1988-1990 tarihlerinde 1700 metrelik piste kavuşan Tokat Havalimanından da yapılabilmektedir. Tokat’a en önemli ulaşım biçimi Erbaa ile Reşadiye ilçe merkezleri içinden geçen, Tokat şehir merkezine bağlantısı olan Avrupa E-yolu E80 E80 yoludur. Tren yolu ulaşımının da önemli bir yere sahip olduğu ilde Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları’nın (TCCD) düzenlediği Sivas-Samsun Bölgesel Tren Hattı tren seferleri kuzeyde Samsun, güneyde Sivas’a uzanır.
Kültür[değiştir | kaynağı değiştir] Turistik yerler[değiştir | kaynağı değiştir]
Şehir merkezinde yer alan ve 17. yüzyılda inşa edilmiş olan Mahmut Paşa Camii’nin girişi.
Almus baraj gölünde yer alan bir adacık ve kulübe.
Köklü tarihi, üzerinde birçok medeniyetin hüküm sürmesi ve insanlığın ilk yerleşim yerlerinden olmasından dolayı birçok turistik yerin yer aldığı kentin merkezinde yer alan Tokat Kalesi ile ilçesinde yer alan Zile, Niksar ve Turhal kaleleri yerli ve yabancı turistin uğrak yeri olup, Mustafa Kemal Atatürk’ün geçici olarak ulusal mücadele yıllarında konakladığıLatifoğlu Konağı müze evi, II. Abdulhamid’in tahta çıkışının 25. yılı şerefine yaptırılan tarihi Tokat Saat Kulesi, tarihi Gök Medrese kent merkezinde bulunur. İlçesi Niksar’da bulunan Anadolu’da yapılan ilk medrese olarak bilinen Yağıbasan Medresesi, ilk onarımı 1678 yılında yapılan Tokat Ulu Camii aynı adla Niksar ilçesinde bulunan diğer camii, Pazar ilçesinde bulunan tarihi Pazar Kervansarayı ve Ballıca Mağarası bulunur.
Maşathöyük Çivi Yazıları
Hıdırlık Köprüsü
Sümbülbaba Zaviyesi
Taşhan Çarşısı
Komana Pontika Antik Kenti
Koza Han
Reşadiye Zınav Gölü mesire yeri
Reşadiye Yolüstü kasabası Delik kaya mağarası
Tokat Müzesi
Kelkit Çayı
Halaçlı Köyü Yazlıkları
Sulusaray Sebastopolis Antik Kenti
Zile Elbaşıoğlu Camii
Zile Boyacı Hasanağa Camii
Zile Bedesten Camii
Eski Zile Osmanlı Evleri ve Konakları
Zile Yeni Hamam duvarındaki Osmanlı minyatür mimarisi Serçe Sarayı
Zile Tacettin İbrahim Paşa (Şehir) Hamamı
Zile Esvap Çayı
Zile Uzun Çarşı
Pazar Ballıca mağarası
Niksar Çamiçi Yaylası
Almus Barajı ve yaylaları
Reşadiye Kaplıcaları
Başçiftlik Yaylaları
Mutfak[değiştir | kaynağı değiştir]
Tokat kebabı
Tokat çemeni
Tokat gözlemesi
Tokat keşkeği
Zile batı
Tokat yaprağı
Tokat salçası
Tokat kuşburnusu
Tokat bağ yaprağı
Tokat pağacı
Zile pekmezi
Niksar cevizi ve cevizli çöreği
Madımak
Medya kuruluşları[değiştir | kaynağı değiştir]
Tokat ilinin Türksat üzerinden yayınların gerçekleştiren televizyon kanalları Kanal 60, SRT, Tokat Radyo TV ve Ekin TV’nin yanı sıra ilçelerinde de yerel yayın yapan kanallar var olup kentte günlük yayınlanan belli başlı gazetelerin başında Anadolu’nun Sesi, Tokat Gazetesi, Bakış Gazetesi, Hürsöz Gazetesi, Memleketim Tokat Gazetesi ve Tokat Haberci Gazetesi gelir.
- Published in ÇATI YAPIMI HAKKINDA
Tekirdağ ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları
Tekirdağ ÇATI, Tekirdağ ÇATI YAPIMI, Tekirdağ çatı tamiri, Tekirdağ çatı aktarma, Tekirdağ çatı fiyatları, Tekirdağ çatı firmaları,
Tekirdağ çatı firması, Tekirdağ çatı ustası, Tekirdağ çatı ustaları, Tekirdağ çatı yapımı ustası, Tekirdağ çatı tamir ustası, Tekirdağ çatı montaj,
Tekirdağ membran çatı, Tekirdağ şıngıl çatı, Tekirdağ kiremit çatı, Tekirdağ pergole çatı, Tekirdağ sundurma çatı, Tekirdağ teras çatı,
Tekirdağ ahşap çatı, Tekirdağ demir çatı, Tekirdağ profil çatı, Tekirdağ çatı izolasyon, Tekirdağ çatı firması,
UYGUN Çatı Kiremit aktarma Ustası
Tekirdağ ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları Önce Bölgeye uygulanacak çalışma için Tekirdağ ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI Alanında uzman ustalarımız keşif yaparak proje hazırlarlar.Tekirdağ ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI ustalarımız Analiz yapılan bölgeye gerekli duyulan malzemeyi saptarlar.
Tekirdağ ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI çalışma yapılacak alanlarda nelere ve İhtiyaç duyulduğu müşteriye paylaşılır,Tekirdağ Kiremit çattı ustalarımız Tarafından Uygulamaya konulur.
Öncelik olarak Tekirdağ geneline tüm bölgelerine Türkiye Geneline Tekirdağ ilinde ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI uygulamaları Tekirdağ ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI sistemleri profesyonel Tekirdağ çatı ustalarımız tarafında güven ve kalite ilkelerini siz değerli müşterilerinine en ekonomik fiyatlar ile sunmaktadır.Tekirdağ Kiremit Çatı Ustalarımız Türkiye genelinede hizmet vermektedirler.BİZE ULAŞIN
Talep oluşturmak için bize ulaşın. 0530 153 78 60
Tekirdağ
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bu, bu sayfanın kontrol edilmiş bir sürümüdürayrıntıları göster/gizle
Bu maddedeki bazı bilgilerin kaynağı belirtilmemiştir. Ayrıntılar için maddenin tartışma sayfasına bakabilirsiniz. Maddeye uygun biçimde kaynaklar ekleyerek Vikipedi’ye katkıda bulunabilirsiniz.
Tekirdağ
— İl & Büyükşehir —
Tekirdağ’dan bir görünüm
Tekirdağ’dan bir görünüm
Tekirdağ’ın Türkiye’deki konumu
Tekirdağ’ın Türkiye’deki konumu
Ülke Türkiye
Bölge Marmara Bölgesi
İdari birimler 11 ilçe
Yönetim
– Belediye Başkanı Kadir Albayrak (CHP)
– Vali Mehmet Ceylan[1]
Yüzölçümü
– Toplam 6,339 km2 (2,4 mi2)
Nüfus (2015 [2])
– Toplam 937,910
– Yoğunluk 143/km² (370,4/sq mi)
Zaman dilimi DAZD (+2)
– Yaz (YSU) DAZD (+3)
Posta kodu 59xxx
Alan kodu (+90) 282
Plaka kodu 59
İnternet sitesi: www.tekirdag.bel.tr
Tekirdağ, Türkiye’nin bir ili ve en kalabalık yirmi üçüncü şehri. 2015 itibarıyla 937.910 nüfusa sahiptir. Marmara Bölgesi’nin Trakya yakasında bulunur; doğuda İstanbul, güneyde Marmara Denizi ve Çanakkale, batıda Edirne, kuzeyde Kırklareli ve kuzeydoğuda Karadeniz ile çevrilidir. 2012 yılında nüfusu 750.000’i geçen 14 adet il TBMM’de kabul edilen kanun ile büyükşehir statüsü kazandığı için Türkiye’nin 30 büyükşehrinden biridir. 30 Mart 2014’te yapılan yerel seçimlerin ardından resmen büyükşehir belediyeciliği ile yönetilmeye başlamış; hizmet sahası 6.313 kilometrekare olarak tüm il sınırlarıdır. Bu kanunla 3 adet yeni ilçe kurulmuştur. Bunlar; Süleymanpaşa, Kapaklı ve Ergenedir. Bu ilçelerle birlikte toplam ilçe sayısı on birdir.
İçindekiler [gizle]
1 Etimoloji
2 Tarihçe
2.1 Antik dönem
2.2 Roma dönemi
2.3 Osmanlı dönemi
2.4 Cumhuriyet dönemi
3 Coğrafya
3.1 Yer şekilleri ve bitki örtüsü
3.2 İklim
4 Nüfus
5 Ekonomi
6 Kültür
6.1 Turizm
7 Yönetim
8 Altyapı
8.1 Ulaşım
9 Kardeş şehirler
10 Kaynakça
11 Dış bağlantılar
Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]
Tekirdağ, Bizans döneminde Bisanthe (Βισανθη) ve sonraları Rodosto (Ρωδοστο) adıyla anılmıştır. Kenti ele geçiren Türkler, şehre önceleri Rodosçuk, 18. yüzyıldan itibaren de Tekfur Dağı demeye başlamışlardır. Tekfur Ermeniceden alıntı bir sözcük olup Osmanlı Türkçesinde Hıristiyan hükümdarlara verilen bir sandır. Aslı tagovar, anlamı ise taç taşıyandır. Cumhuriyetin ilanından sonra tekfur sözcüğü atılarak yerine sesçe benzeşen tekir getirilmiştir.
Eski yaygın tarihi kabul, Tekirdağ’ı bir Yunan kolonisi olarak kurulduğunu kabul eder. Sisam Adasından gelen kolonicilerin ilk olarak kurduğu şehir “Bisanthe” adıyla bilinir. Bu ad ile bizans kelimesi arasındaki benzerlik dikkat çekicidir. Bu isim kent, Trak kökenli Odris Krallığı yönetimi altına girdiğinde de kullanılmıştır. Bu görüşü kabul edenler Roma İmparatorluğu döneminde şehrin “Rhaedestos” olarak yeniden adlandırıldığını öne sürer. Fakat Bisanthe şehrinin, Tekirdağ merkezde değil, merkeze bağlı Barbaros beldesinde olduğunu savunan yeni görüşler de vardır.[3][4] Pliny adıyla da bilinen Romalı tarihçi Gaius Plinius Secundus, Bisanthe şehrinden ve bu şehirden ayrı “Resisto” adında başka bir şehirden söz eder.[4][5] Bu doğrultuda Bisanthe ismini değil de Resisto/Resisthon adı Tekirdağ’ın bilinen ilk ismi olarak kabul edilebilinir.
Önceleri Roma kökenli Rhaedestos ismi ile anılan şehir, Doğu Roma İmparatorluğu dönemine denk gelen Ortaçağ boyunca bu isimde gelen “Rodosto” adı ile bilinir. Osmanlılarda şehri ilk aldıklarında yine bu ismimden türetilmiş “Rodosçuk” ismini kullanır. Ama daha sonra şehir “Tekfurdağı” ismi ile anılmış, Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk yıllarında ise kentin güneybatısında yer alan Tekir Dağı vesilesiyle şehrin adı “Tekirdağ” olarak resmileştirilmiştir.
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Tekirdağ’da insan yerleşimi ile ilgili en eski kalıntılara Karansıllı köyü dolaylarındaki Yatak, Kuştepe ve Malkara yakınlarındaki Balıtepe adlı buluntu yerlerinde rastlanmıştır. Bunlar Alt Paleolitik Çağ’a ait aletlerin bulunduğu açıkhava buluntu yerleridir. Tipolojik olarak bir milyon yıl ile 250 bin yıl önceleri arasına tarihlenebilirler. Tekirdağ’ın hemen doğusunda bulunan Menekşe Çatağı ise Kalkolitik Çağ’dan Helenistik Dönem’e kadar yerleşilmiş bir buluntu yeridir.
Tekirdağ’ın eski tarihi Trakya’daki diğer illere paralellik gösterir; ilk olarak Traklar tarafından iskan edilen bölge, Makedon, Pers, Roma ve Bizans egemenliğinin ardından 1357’de I. Murat tarafından fethedilerek Osmanlı topraklarına katılmıştır. 1703 yılında Avusturya İmparatorluğu’na karşı bağımsızlık mücadelesi veren asi Macar prensi Rakoczi’ye de ev sahipliği yapmış olan Tekirdağ, Osmanlı döneminin sonlarında Edirne vilayetine bağlı bir sancak merkezi idi. 93 Harbi’nde (1878) Rus, Balkan Harbi’nde (1912) Bulgar ve I. Dünya Savaşı’ndan sonra (1920-1922) Yunan işgali yaşayan il, Kurtuluş Savaşı ile gelen zaferin ardından 13 Kasım 1922 tarihinde kalıcı olarak Türk topraklarına katıldı.
Antik dönem[değiştir | kaynağı değiştir]
W.R.Shedard tarafından 1923 yapılan antik yerleşim yerleri haritasında Bisanthe ve Heraeum (Herion Teikhos) isimleri görülebilinir
Tekirdağ’ın bu dönemine ait buluntular çeşitli Trak tümülüsleri ile Bisanthe ve Heraion Teikhos antik kentleridir. Dönem boyunca bölgede Trak boyları ve Marmara kıyılarında Yunan koloniciler etkili olmuştur.
Bölgedeki (yalnızca Tekirdağ merkez) tümülüsler şunlardır;[6]
Trak Kralı Kersepleptes, Tekirdağ Müzesi
*Karaevlialtı Höyüğü: Harekkattepe tümülüsü olarak da bilinir. Heraion Teikhos antik kentinin yakınında denizden 150m içerde yer alır. Tekirdağ-İstanbul karayolu kıyısında yer alan höyük, 1957’deki yol çalışmaları nedeniyle önce zarar görmüş, daha sonraki yıllarda planlanan yol genişletme çalışmaları neticesinde daha fazla zarar görmesin diye, hızlı bir kurtarma kazısı faaliyetine girilmişitir. Bir mezar olan bu yapı Odris krallarından, Kersepleptes’e aittir. Erguvani bir elbiseyle gömülen kralın mezarında meşe ve sarmaşık çelenklere rastlanılmıştır. Buluntular Tekirdağ Arkeoloji ve Etnografya Müzesinde görülebilinir
Menekşe Çatağı Höyüğü: Batı ve doğu diye ikiye ayrılan höyüğün, batı kısmında yapılan kazılarda Toptepe Kültürüne ait M.Ö.4300’lere yani Orta Bakır Çağa denk gelen buluntulara rastlanmıştır. Höyüğün İlk Tunç Çağ boyunca kullanıldığı ve Troya1 ile benzer kapaklara ve Troya2’ye ait nesnelere ulaşılmıştır. Bu tabakanın üzerinde Erken Demir Çağında (M.Ö. 1200) ait bir tabaka bulunmuştur. Doğu Menekşe Çatlağında ise yine benzer dönemlere ilişkin bulgular elde edilmiştir. Erken Demir Çağına ait hayvan adakları ve kerpiç kalıntılara ulaşılmıştır. M.Ö 2yy. kadar kullanıldığı sanılan bir tapınak kalıntısıda Doğu Menekşe Çatağından tespit edilmiştir.
Naip Tümülüsü, tahminen Kral Kersepleptes’in oğlu Teres’e ait mezar odası, Tekirdağ Müzesi
Naip Tümülüsü Diğer ismi Kızlarhöyük olan tümülüste kazılara Tekirdağ Müzesi 1984 yılında başlamıştır. M.Ö.325-320 yıllarına tarihlenen mezarın Kersepleptes’in oğlu Teres’e ait olduğu düşünülmektedir.
Tekirdağ, merkezde yer alan başlıca antik kentler deniz kıyısında olmakla beraber 2 tanedir.
Bisanthe: Bisanthe, Panion daha sonraki yıllarda ise Banados olarak bilinen yerleşim yeri araştırmalara göre, Tekirdağ merkeze bağlı Barbaros beldesidir.[3] Sisamlı koloniciler tarafından M.Ö. 550 yılı civarında kurulan şehir, için Odris krallarından Seuthes kendi toprakları içinde yaşanacak deniz kıyısındaki en güzel yer olarak tarif eder.[7] Heraion Teikhos: Karaevlialtı mevkiinde yeralan antik kent, M.Ö.2000’den, Bizans dönemine kadar kullanılmıştır. Adı ” Hera’nın Surları” anlamına gelen şehrin aslında birr Trak yerleşimi yeri olarak kurulduğu, M.Ö. 8-7yy döneminde Hera kültünün önemli bir merkezi sayılan Sisam adasında gelen göç dalgasından etkilendiği düşünülüyor. Tespit edilen başlıca yapılar, bir kale, sağlık tanrısı Asklepios’a adanan tıp merkezi, çok sayıda sayıda tanrı ve tanrıçaya tapılan bir tapınak kompleksi ve helenestik devre ait mezarlardır.[8] Roma dönemi[değiştir | kaynağı değiştir] Roma imparatorluğunun önemli karayollarından Egnatia Yolu’nun geçtiği bölge, özellikle Doğu Roma İmparatorluğu döneminde başkent Konstantinopolis’in tahıl ihtiyacını bir kısmını karşılıyordu. Bu dönemin önemli kentleri Resisto (Tekirdağ) ve artık Bisanthe olarak değil de Panion (Barbaros) olarak adlandırılan kentlerdir. Panion kenti bunun yanında, Doğu Roma döneminde bir ara Theodosiopolis olarak isimlendirilmiştir.[9]
Plinius’un M.S. 1.yy’da Resisto/Resisthon olarak andığı Tekirdağ şehri, Prokopius tarafından Rhaidestos/Rhaedestos şeklinde kayda geçer. İmparator Justinyen tarafından 6.yy restore edilen kent, dönem dönem Balkanlardan gelen akıncılar tarafından yağmalanır. Bulgarlar tarafından 813 ve 1206 yıllarında yapılan yıkımlar buna örnektir.[5] Bölgede yapılan 1206 yılındaki Bulgar-Latin savaşı adını kentten alır: Rodosto Savaşı
Osmanlı dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Marmara Denizi ve çevresini gösteren haritada “Rodosto” ve “Tekkuir Dag”(Tekir Dağ) isimleri belirtilmiştir, 1785
Çimpe Kalesinin alınmasıyla Avrupa Kıtasına ayak basan Osmanlılar, Tekirdağ’ı ilk kez Orhan Gazi döneminde 1357’de şehzade I. Murad ile fethederler. Bizans’ın kenti tekrar alması sonrasın da ise I. Murad bu kez padişah olarak 1367 yılında şehri 2.kez fethetmek zorunda kalır.[10] Tekirdağ fethi sırasında 9 mahalleye sahip iken, kent Osmanlı dönemi boyunca gelişerek 17. yüzyılda 22’si Müslüman, 2’si Ermeni ve 6’sı Rum mahallesi üzere 30 mahalleli bir hale gelmiştir. Şehirdeki Ermeni mahalleleri özellikle Celali isyanları sebebiyle Anadoludan göç ettirilen Ermenilerce kurulmuştur.[11]
Doğu Trakyanın, 93 Harbi (1877-1878) ile Ruslar, 1. Balkan Savaşı (1913) ile Bulgarlar tarafından işgal edilen Tekirdağ, son olarak 20 Temmuz 1920 ‘de Yunanlar tarafından işgale uğrar. Bu işgal 13 Kasım 1922’de Türk ordusunun kentte girmesine kadar sürmüştür.
Cumhuriyet dönemi[değiştir | kaynağı değiştir] Kurtuluş Savaşı sonrası 20 Ocak 1921’de çıkarılan Teşkilat-ı Esasiye Kanunu gereğince Tekirdağ il olmuş. Fakat Tekirdağ’ın il merkezi olarak ilanı 15 Ekim 1923 tarihinde gerçekleşmiştir. Bunun dışında bu dönem içinde söz edilmesi gereken bir olayda; Harf Devrimi neticesinde yurt genelinde sembolik yazı dersleri vermeye başlayan Atatürk, 23 Ağustos 1928’de Tekirdağ’a gelip bir yazı dersi vermesidir. Bu günü anmak amacıyla her 23 Ağustos, merkez ilçe olan Tekirdağ’da “Harf İnkılabı Yıldönümü Kutlamaları” adı altında kutlanır. Ayrıca kenttin etnik yapısında değişikliğe yol açan Lozan Mübadelesi ve 1934 Trakya Olayları yine bu dönem içinde gerçekleşmiştir.
2012 yılında çıkarılan 6360 sayılı kanun ile Tekirdağ’da sınırları il mülki sınırları olan büyükşehir belediyesi kuruldu ve 2014 Türkiye yerel seçimlerinin ardından büyükşehir belediyesi çalışmalarına başladı.[12]
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Tekirdağ, ilin batısında yer alan en yüksek tepesini 945 m. rakımlı Ganos Dağı (Işıklar Dağı)’nın oluşturduğu Tekir Dağları hariç genelde düzlüktür. Kuzeyde ilin en önemli akarsuyu olan Ergene nehri bulunur. Ergene yarattığı alüvyonlu ovaların verimliliğiyle il nüfusunun büyük bir kısmını çevresindeki yerleşimlere toplamıştır. Tekirdağ’ın bitki örtüsü Marmara Denizi kıyısında makilik, dağlık alanlarda ormanlık, diğer yerlerde ise step özelliği gösterir.
Tekirdağ’ın iklimi, Akdeniz iklimi ve karasal iklimnin bir karışımıdır. Sahil yöresinde Marmara Denizi’nin etkisiyle nemli bir bölgedir.
Yer şekilleri ve bitki örtüsü[değiştir | kaynağı değiştir] Alçak tepelerde oluşan bölgenin, ana yükseltisi kuzeydoğu-güneybatı doğrultusunda Marmara Denizi’ne paralel uzanan Tekir Dağları’dır. Tekirdağ merkezin ve ilin en yüksek noktası ise bu alanda bulunan Ganos Dağı(965m)’dır. Büyük akarsulardan yoksun olan bölgede, küçük akarsular mevcuttur. Ganos Dağlarındaki meşelikler ve kimi yerlerde bulunan kızılçam ve karaağaç toplulukları başlıca orman varlığını oluşturur.[13]
İklim[değiştir | kaynağı değiştir] Genel iklim özellikleri Akdeniz iklimi ve Karasal iklimin bir birleşimidir. Marmara Denizi çevresinde görülen bu iklime Marmara iklimide denir. Bir tür geçiş iklimi olan bu iklimde yazlar kurak ve sıcak, bahar ve kış ayları yağışlı geçer. Yağışlar kış aylarında kar şeklinde görülür. Tekirdağ ile ilgili resmi sıcaklık ve yağış bilgiler aşağıdaki tabloda verilmiştir.
[gizle]Nuvola apps kweather.svg Tekirdağ iklimi Weather-rain-thunderstorm.svgAylar Ocak Şubat Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim Kasım Aralık Yıl
En yüksek sıcaklık rekoru, °C 21,5 24,7 28,1 34,3 33,5 40,2 38,4 37,5 39,7 35,1 27,9 23,5 40,2
Ortalama en yüksek sıcaklık, °C 8,2 8,9 11,0 15,8 20,6 25,3 28,0 28,1 24,4 19,6 14,7 10,5 17,9
Ortalama sıcaklık, °C 4,9 5,4 7,4 11,9 16,9 21,3 23,8 23,8 20,0 15,4 11,0 7,2 14,0
Ortalama en düşük sıcaklık, °C 2,1 2,4 4,1 8,2 12,6 16,6 18,9 19,3 16,0 12,0 8,0 4,4 10,3
En düşük sıcaklık rekoru, °C −12,3 −13,3 −10,4 −1,2 3,5 8,6 10,9 12,0 3,7 −1,8 −6,9 −10,9 −13,3
Ortalama yağış, mm 69,0 54,1 54,9 41,3 38,5 37,7 23,2 14,0 36,3 64,3 74,6 81,2 589,1
Kaynak: Meteoroloji Genel Müdürlüğü[14] İklim konusundaki aynı kaynaktan diğer bazı bilgiler;
Günlük en yüksek yağış miktarı: 140.1 kg/m³ (16.10.1997)
Günlük en hızlı rüzgar: 114.8 km/sa (31.12.1974)
En yüksek kar kalınlığı: 44.0 cm (16.02.1980)
Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]
Tekirdağ il nüfus bilgileri
Yıl Toplam Sıra Fark Şehir – Kır
1965[15] 287.381 44
%34 96.897190.484 %66
1970[16] 302.946 49 %5Dark Green Arrow Up.svg
%39 117.351185.595 %61
1975[17] 319.987 54 %6Dark Green Arrow Up.svg
%43 137.332182.655 %57
1980[18] 360.742 49 %13Dark Green Arrow Up.svg
%46 167.270193.472 %54
1985[19] 402.721 47 %12Dark Green Arrow Up.svg
%51 205.678197.043 %49
1990[20] 468.842 42 %16Dark Green Arrow Up.svg
%55 258.940209.902 %45
2000[21] 623.591 36 %33Dark Green Arrow Up.svg
%63 395.377228.214 %37
2007[22] 728.396 27 %17Dark Green Arrow Up.svg
%68 494.342234.054 %32
2008[23] 770.772 25 %6Dark Green Arrow Up.svg
%68 521.554249.218 %32
2009[24] 783.310 24 %2Dark Green Arrow Up.svg
%68 530.278253.032 %32
2010[25] 798.109 24 %2Dark Green Arrow Up.svg
%68 545.481252.628 %32
2011[26] 829.873 24 %4Dark Green Arrow Up.svg
%69 572.359257.514 %31
2012[27] 852.321 23 %3Dark Green Arrow Up.svg
%69 589.049263.272 %31
2013[28] 874.475 23 %3Dark Green Arrow Up.svg
%100 %0
2014[29] 906.732 23 %4Dark Green Arrow Up.svg
%100 %0
2015[30] 937.910 23 %3Dark Green Arrow Up.svg
%100 %0
Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]
Tekira, kentin en büyük alışveriş merkezidir.
Tekirdağ ilinin toprakları çok verimlidir ve 1. sınıf tarım arazisidir. Uçsuz bucaksız düz verimli ovaları yeşil ovaları vardır. Türkiye’nin yağlık ayçiçek ve buğday üretiminin büyük bölümünü karşılar. Tekirdağ ilinin batısında Malkara ve Hayrabolu ilçelerinde tarım ve hayvancılığın ekonomi degeri cok yüksektir. Tekirdağ ilinin doğusu, Çorlu ,Ergene, Çerkezköy,Kapaklı ilçeleri bölgesinde sanayi, endüstri ve tarım ekonomisi çok yüksektir. Özellikle Çorlu ,Ergene, Çerkezköy ve Kapaklı ilçeleri burada bulunan yüzlerce ve yapılmakta olan onlarca (2008 yılında 1.100 adet fabrika, 2014 yılında: 1.605 adet fabrika 6 yılda fabrika artış oranı yaklaşık Yüzde 50 artmış) fabrika nedeniyle çok göç almakta nüfusu çok hızlı artmaktadır. Türkiye’nin son 40 yılda 1975 yılından itibaren en hızlı sanayileşen ve nufus artış oranına göre en hızlı nufusu artan 1. ilidir.
Tekirdağ merkezdeki başlıca tarım ürünleri ayçiçeği ve buğdaydır. Buna paralel olarak un ve yağ sanayisi gelişmiştir. Diğer başlıca tarım ürünleri merkez ilçede yer alan 2500 adet kiraz ağacı (il genelinde 50 bin) ile kuru soğandır. İlde üretilen soğanın %60’ı merkez ilçede üretilir.[31] 1931 yılında kentte kurulan Tekel İçki fabrikası ise içki üretimini başlatarak, şehirde yeni bir üretim sektörünün doğmasını sağlamıştır. Üretilen rakılar, Tekirdağ Rakısı adı altında ülkenin en iyisi olarak bilinir.
Kültür[değiştir | kaynağı değiştir] Turizm[değiştir | kaynağı değiştir]
Ferenc Rakoczi’nin Tekirdağ’da konakladığı ev
Tekirdağ’da görülmeye değer sayısız eser bulunmaktadır.İlginç ziyaret noktaları arasında Macaristan’ın Avusturya’ya karşı mücadele etmiş bağımsızlık kahramanı Ferenc Rakoczi’nin 1720-1735 yılları arasında (başka bir deyişle, Osmanlı’nın Macaristan’ı kaybetmesinden sadece 35 yıl kadar sonra) Osmanlı İmparatorluğu’na sığındığı dönemde kaldığı 17. yüzyıl Türk evi sayılabilir. Ev bugün müze kimliğini taşımakta olup, Macaristan hükümetinin mülkiyetinde ve Türkiye’yi ziyaret eden Macarların vazgeçilmez uğrak yeri konumundadır.
Ayrıca Namık Kemalin doğum yeri olup adına düzenlenmiş Namık Kemal Evi müzeleştirilmiştir.
Şehir merkezinde Atatürk’ün birebir boyutlarındaki tek heykeli bulunmaktadır.
Her sene Haziran ayında Tekirdağ Kiraz Festivali adı altında ortalama 1 hafta süren etkinlikler düzenlenmektedir. İlk olarak 1962’de Kiraz Cümbüşü adıyla başlayan festival[32] , günümüzde kent merkezi için önemli bir turistik faaliyettir.
Yönetim[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: Tekirdağ’ın ilçeleri
Valilik binası
6 Aralık 2012 tarihli ve 28489 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6360 sayılı On Üç İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Altı İlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun doğrultusunda büyükşehir olmuştur. Ayrıca aynı kanunla Süleymanpaşa, Ergene ve Kapaklı ilçeleri kurulmuştur. Belde belediyelerinin tamamı kapanmıştır. Kanunla oluşan değişikliler ilk yerel idare seçimlerinden sonra uygulanmaya başlanmıştır.
Şehirdeki mahalleler alfabetik sırayla: 100. Yıl, Aydoğdu, Çınarlı, Değirmenaltı, Ertuğrul, Eski Cami, Gündoğdu, Hürriyet, Karadeniz, Orta Cami, Turgut, Yavuz ve Zafer mahalleleridir. Ayrıca Tekirdağ merkeze bağlı toplam 4 belde vardır.
Osmanlı Bedesteni
Altyapı[değiştir | kaynağı değiştir]
Ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir]
Tekirdağ il merkezi (Süleymanpaşa) nın diğer ilçe merkezlerine uzaklıkları şöyledir. Süleymanpaşa: 1 km,Çorlu: 37 km, Ergene 45 km, Çerkezköy : 62 km,Kapaklı 68 km Saray :82 km, Muratlı : 25 km , Hayrabolu : 52 km, Malkara : 60 km, Marmara Ereğlisi : 38 km, Şarköy : 84 km.
- Published in ÇATI YAPIMI HAKKINDA
Sivas ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları
Sivas ÇATI, Sivas ÇATI YAPIMI, Sivas çatı tamiri, Sivas çatı aktarma, Sivas çatı fiyatları, Sivas çatı firmaları,
Sivas çatı firması, Sivas çatı ustası, Sivas çatı ustaları, Sivas çatı yapımı ustası, Sivas çatı tamir ustası, Sivas çatı montaj,
Sivas membran çatı, Sivas şıngıl çatı, Sivas kiremit çatı, Sivas pergole çatı, Sivas sundurma çatı, Sivas teras çatı,
Sivas ahşap çatı, Sivas demir çatı, Sivas profil çatı, Sivas çatı izolasyon, Sivas çatı firması,
UYGUN Çatı Kiremit aktarma Ustası
Sivas ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları Önce Bölgeye uygulanacak çalışma için Sivas ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI Alanında uzman ustalarımız keşif yaparak proje hazırlarlar.Sivas ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI ustalarımız Analiz yapılan bölgeye gerekli duyulan malzemeyi saptarlar.
Sivas ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI çalışma yapılacak alanlarda nelere ve İhtiyaç duyulduğu müşteriye paylaşılır,Sivas Kiremit çattı ustalarımız Tarafından Uygulamaya konulur.
Öncelik olarak Sivas geneline tüm bölgelerine Türkiye Geneline Sivas ilinde ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI uygulamaları Sivas ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI sistemleri profesyonel Sivas çatı ustalarımız tarafında güven ve kalite ilkelerini siz değerli müşterilerinine en ekonomik fiyatlar ile sunmaktadır.Sivas Kiremit Çatı Ustalarımız Türkiye genelinede hizmet vermektedirler.BİZE ULAŞIN
Talep oluşturmak için bize ulaşın. 0530 153 78 60
Sivas (il)
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bu madde il hakkındadır. Şehir için Sivas (merkez) sayfasına bakınız.
Sivas
— İl —
Ülke Türkiye
Coğrafi bölge Karadeniz – İç Anadolu
Yönetim
– Vali Davut Gül[1]
Yüzölçümü
– Toplam 28,488 km2 (11 mi2)
Nüfus (2015)[2]
– Toplam 623.116
– Yoğunluk 22,41/km² (58/sq mi)
– Kır 176.453
– Şehir 446.663
Zaman dilimi UDAZD (+3)
İl alan kodu 346
İl plaka kodu 58
İnternet sitesi: www.sivas.gov.tr
Sivas, Türkiye’nin İç Anadolu Bölgesinde yer alan bir il. Sivas ili, Mezopotamya ve arasında kervanların geçtiği bölgede olduğu için, Selçuklular döneminde tüccarların ziyaret ettiği bir merkez haline gelmiştir. Türkiye’de Konya’dan sonra en çok Selçuklu eserinin bulunduğu il Sivas’tır. 13.yüzyıl’a ait Gök Medrese, Çifte Minareli Medrese ve Mavi Medreseleri çini sanatı açısından mutlaka görülmeye değer yerlerdir. Ulu Camii ise 1100 yılında inşaa edilmiştir. Ayrıca Sivas, Türkiye’nin yüzölçümü açısından en büyük ikinci ilidir. Toplam nüfusu 618.617, merkez nüfusu 359.219’dir.
Sivas Kızıldağ’dan doğan Kızılırmak, Köse Dağı’ndan doğan Yeşilırmak ve yine Köse Dağı’ndan doğan Fırat’ın en önemli kollarından biri olan Karasu Nehri, Sivas ili sınırları içinde doğmaktadır. Sivas coğrafi açıdan kıraç, yeşili az, sert iklimli bir yerdir. İkliminin elverdiği ölçüde yetiştirilebilen ancak tahıl ürünleri, şeker pancarı, patates gibi ürünlerdir.
Türk Kurtuluş Savaşı’nın temellerinin atıldığı, Selçuklu devrinin dev eserleriyle süslü, yüzölçümü bakımından Konya’dan sonra ikinci sırada yer alan bir ilimiz. Sivas ili topraklarının büyük kısmı İç Anadolu’nun yukarı Kızılırmak bölümünde diğer kısımları ise Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgesinde olup, 35° 50’ ve 38° 14’ doğu boylamları ile 38° 32’ ve 40° 16’ kuzey enlemleri arasında yer alır. Kuzeyden Giresun, Ordu ve Tokat; doğudan Erzincan; güneyden Malatya, Kahramanmaraş, Kayseri; batıdan Yozgat illeriyle çevrilidir. Trafik numarası 58’dir.
Sivas’da Batı Anadolu ağzı kullanılmaktadır.[3]
İçindekiler [gizle]
1 Adlandırma
2 Coğrafya
3 Demografi
4 Turizm
5 Kaynakça
6 Dış bağlantılar
Adlandırma[değiştir | kaynağı değiştir]
Şehrin adı kentin antik dönemdeki adı olan Sebastia sözcüğünün evrimleşerek Türkçeleşmesiyle bugünkü halini almıştır. Sebastia ismi de Yunancada saygıdeğer, yüce anlamına gelir ki, Latince Augustus’un Yunanca karşılığıdır. Bu da Pontuslar tarafından kurulan kentin Roma İmparatoru Augustus onuruna onun ismiyle adlandırıldığına delalet eder.
Halk arasindaki rivâyetlere göre ise Sivas kurulmadan önce ulu ağaçlar altında kaynayan üç pınar varmış. Bu pınar Tanrıya şükür, ana ve babaya minnet ve küçüklere şefkat duygularını ifâde edermiş. Bu üç pınara “Sipas Suyu” denirmiş. Zamanla mukaddes sayılan bu üç pınarın etrâfında küçük bir yerleşim merkezi kurulmuş ve “Sipas” ismi verilmiştir. Diğer bir rivâyete göre ise Sivas ismi eski kavimlerden “Sibasipler”den gelmektedir. Sivas ilk çağlarda Talavra, Megalapolis, Karana ve Diyapolis isimleriyle anılmıştır.
Sivas ismi ile ilgili bir başka rivâyete göre ise, kentin adı Farsçada “üç değirmen” mânâsına gelen “Sebast” kelimesinden gelmektedir; Sebast ismi zamanla halk dilinde Sivas olarak yerleşmiştir. Sivas ismi bu şekilde oluşmuştur
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Üç vadi arasındadır. Sivas halkının büyük çoğunluğu çeşitli zamanlarda bölgeye yerleşmiş Türkmenlerdir. İlde Kafkasya göçmenleri de mevcuttur. Kızılırmak Havzası; kenti İç Anadolu iklimine, Yeşilırmak; Karadeniz, Fırat Havzası ise Doğu Anadolu iklimine bağlamaktadır. Bu üç su, üç yol, üç farklı kültür demektir.
Kuzeyden Kelkit vadisi, doğuda Köse Dağları’nın uzantısı olan Kuruçay vadisi ve Yaman Dağı, güneyde Kulmaç Dağı, Tahtalı Dağları’nın uzantılarıyla, Hezanlı Dağı, batıda Karababa, Akdağlar ve İncebel Dağları gibi yükseklikler çizer kentin doğal sınırlarını.
35 derece-50 dakika ve 38 derece-14 dakika doğu boylamlarıyla, 38 derece-32 dakika ve 40 derece-16 dakika kuzey enlemleri arasında kalan il, 28,488 km2 lik yüzölçümü ile Türkiye’nin toprak bakımından ikinci büyük ili olan Sivas’ın il topraklarının büyük bölümü Kızılırmak, bir bölümü de Yeşilırmak ve Fırat havzalarına girer.
İl alanı kuzeyden Kelkit Vadisi, doğudan Köse Dağları’nın uzantıları, Kuruçay Vadisi ve Yama Dağı, güneyden Kulmaç Dağları, Tahtalı Dağları’nın uzantıları ve Hezanlı Dağı, batıdan Karababa, Akdağlar ve incebel Dağları gibi doğal sınırlarla çevrilidir. Kızılırmak, Kelkit Çayı, Tozanlı Çayı, Yıldız Irmağı, Çallı Çayı ve Tohma Çayı en önemli akarsularıdır.
Sarkışla-Gemerek Ovası. Yıldızeli (Bedehdun) Ovası, Suşehri Ovası, Tohma Vadisi, Kızılırmak Vadisi. Çallı Suyu Vadisi ve Kelkit Vadisi ilin belli beşli tarım alanları ve ulaşımı belirleyen önemli alanlarıdır.
Sivas ilinde ağırlıklı yeryüzü seklini platolar oluşturmakladır, il oranının % 47,6’sı platolarla, % 46,2’si dağlarla, %6,2’si ise ovalarla kaplıdır. Sivas’ın en büyük platosu Uzunyayla’dır. Ayrıca, Uzunyayla’ya oranla daha zengin otlaklara sahip olan Meraküm Platosu da ilin ender yüksek düzlüklerindendir.
Kuzey Anadolu Dağlarıyla Güney Anadolu Dağlarının birbirine yaklaştığı bir yöre olan Sivas il alanında kıvrılma ve yükselmeler sırasında bazı kesimler Çöküntüye uğramıştır. Bu çöküntü alanları ilin önemli su merkezlerinden olan gölleri oluşturmuştur. Hafik Gölü, Tödürge Gölü, Lota Gölleri, Gürün – Gökpınar Gölü bu göllerden bazılarıdır.
Demografi[değiştir | kaynağı değiştir]
Sivas il nüfus bilgileri
Yıl Toplam Sıra Fark Şehir – Kır
1965[4] 705.186 10
%24 168.685536.501 %76
1970[5] 731.921 11 %4Dark Green Arrow Up.svg
%29 211.374520.547 %71
1975[6] 741.713 13 %1Dark Green Arrow Up.svg
%32 238.318503.395 %68
1980[7] 750.144 17 %1Dark Green Arrow Up.svg
%36 273.215476.929 %64
1985[8] 772.209 21 %3Dark Green Arrow Up.svg
%41 315.336456.873 %59
1990[9] 767.481 24 -%1Red Arrow Down.svg
%50 381.947385.534 %50
2000[10] 755.091 29 -%2Red Arrow Down.svg
%56 421.804333.287 %44
2007[11] 638.464 32 -%15Red Arrow Down.svg
%65 415.961222.503 %35
2008[12] 631.112 32 -%1Red Arrow Down.svg
%64 405.769225.343 %36
2009[13] 633.347 32 %0Dark Green Arrow Up.svg
%66 417.756215.591 %34
2010[14] 642.224 32 %1Dark Green Arrow Up.svg
%68 433.932208.292 %32
2011[15] 627.056 32 -%2Red Arrow Down.svg
%68 425.297201.759 %32
2012[16] 623.535 32 -%1Red Arrow Down.svg
%69 428.426195.109 %31
2013[17] 623.824 32 %0Dark Green Arrow Up.svg
%70 439.564184.260 %30
2014[18] 623.116 32 -%0Red Arrow Down.svg
%72 446.663176.453 %28
2015[19] 618.617 32 -%1Red Arrow Down.svg
%73 451.930166.687 %27
Turizm[değiştir | kaynağı değiştir]
Ortaköy Çermik, Şarkışla ilçesinin Ortaköy köyüne bağlı bir kaplıcadır.Kaplıca suyu 246 metre aşağıdan çıkmaktadır.Kaplıcanın suyu sıcaktır yaz kış 37 derecedir ve kükürtlüdür kükürtlü olmasından dolayı birçok cilt ve kemik hastalığına iyi gelmektedir.Kaplıcada 15 adet oda 25’e 10 metre bir adet açık havuz, bayanlar ve erkek için ayrı 2 havuz ve 1 adet özel aile havuzu bulunmaktadır.Ayrıca kaplıca Kızılırmak nehrine çok yakın bulunduğundan dolayı kaplıca çevresi doğanın çok iyi bir şekilde sergilendiği bir mekandır.Kaplıca ilçe merkezine 18 km uzaklıktadır asfalt yolu bulunmaktadır.
Sivas soğuk çermik, İl merkezine 19 km. uzaklıkta, Başıbüyük Köyü’nün girişinde olup, suyun sıcaklığı 28 derecedir. Konaklama tesislerinin yanı sıra çoğunlukla çadır kurulmaktadır. Kaplıca çevresi ilginç bir topografya ve bitki örtüsüne sahiptir. Kaplıca suyu içildiğinde mide, bağırsak ve safrakesesi hastalıklarına iyi gelmektedir.
Yıldızeli sıcak çermik, Sivas Yıldızeli yolu üzerinde sivasa yaklaşık 30 km, Yıldızeline 16 km uzaklıkta olup toplu taşıma araçları ile ulaşmak mümkündür
Gürün-Gökpınar,Suyu çok temiz ve duru olan Gökpınar Gölü, Gürün’e 10 km. uzaklıktadır. Doğal güzellikleri ve alabalıklarıyla ünlü olan göl; dipten gelen kaynaklarla beslenmektedir.Turkuaz ve mavi yeşil renklerinin her tonunu bünyesinde barındıran gökpınar bir dünyaca ünlü bir doğa harikasıdır.
Kangal balıklı çermik, Sivas’a 96 km. , Kangal ilçe merkezine 13 km. uzaklıkta olup sivastan her saat başı toplu taşıma araöları ile varmak mümkündür.Kangal Balıklı Kaplıca; Türkiye’deki termal kaplıcaları içerisinde kendine özgü bir yeri vardır. Tedavi özelliği itibari ile dünyada bir benzerini bulmanın mümkün olmadığı kaplıca, ilmi ve tıbbi bir mucizeyi “Sedef Hastalığını tedavi ederek” sergilemektedir.
Divriği Ulu Camii Sivas Divriği ilçesi merkezinde bulunmaktadır. Divriği ulu cami ve Daru’ş-şifası adıyla dünya sanat tarihinde yer alan bu eşsiz eser, Anadolu Selçuklu Devleti Mengücek Oğulları Beyliği döneminde (1228) Mengücek Beyi Ahmet Şah tarafından, Şifahane ise Ahmet Şah’ın eşi Melike Turan tarafından yaptırılmıştır.UNESCO tarafından DÜNYANIN 8. HARİKASI olarak gösterilip koruma altına alınmıştır.
Kongre Müzesi 4 Eylül 1919’da Türkiye Cumhuriyetinin temellerinin oluşturulduğu 4 EYLÜL SİVAS KONGRESİ’nin gerçekleştirildiği ihtişamlı binadır.Şu an müze olarak kullanılmakta olup müze içersinde Mustafa Kemal ATATÜRK’ün birçok şahsi eşyası ve Selçuklu,Osmanlı zamanından birçok tarihi eser sergilenmektedir.Müze kent meydanındadır.
Şehirde birçok Selçuklu ve Osmanlı eserleri bulunmaktadır:
Buruciye Medresesi
Gök Medrese
Çifte Minare
Şifaiye Medresesi
Valilik Binası
Jandarma Binası
Selçuk Anadolu Lisesi Binası
4 Eylül Atatürk Kongre ve Etnografya Müzesi
Susamışlar Konağı
Abdi Ağa Konağı
İnönü Konağı
Kangal Ağası Konağı
Osman Ağa Konağı
Ali Baba Konağı
Taş Han
Behram Paşa Hanı
Ziya Bey Kütüphanesi
Kale Camii
Ulu Camii
Kargakalesi Köyü
Eğri Köprü
Kesik Köprü
Güdük Minare
Meydan Hamamı
Meydan Camii
Şehir dışı diğer tarihi yapılar:
Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası (Divriği)
Divriği Kalesi ve Kale Camisi (Divriği)
Yıldız köprüsü (Yıldızeli-Sivas karayolu Yıldız Nehri üzeri)
Tödürge Kaya Mağaraları (Zara)
Doğanşar Kalesi (Doğanşar)
Doğa Harikaları:’
Dipsiz Göl (Doğanşar)
Eğriçimen Yaylası (Koyulhisar)
Sızır Şelalesi (Gemerek)
Hafik Gölü ve Lota Gölü (Hafik)
Tödürge Gölü (Zara)
Gökpınar Gölü (Gürün)
Tekeli Dağı (Doğanşar)
Boğazköy
Kızılçan (Zara – Canova)
- Published in ÇATI YAPIMI HAKKINDA
Sinop ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları
Sinop ÇATI, Sinop ÇATI YAPIMI, Sinop çatı tamiri, Sinop çatı aktarma, Sinop çatı fiyatları, Sinop çatı firmaları,
Sinop çatı firması, Sinop çatı ustası, Sinop çatı ustaları, Sinop çatı yapımı ustası, Sinop çatı tamir ustası, Sinop çatı montaj,
Sinop membran çatı, Sinop şıngıl çatı, Sinop kiremit çatı, Sinop pergole çatı, Sinop sundurma çatı, Sinop teras çatı,
Sinop ahşap çatı, Sinop demir çatı, Sinop profil çatı, Sinop çatı izolasyon, Sinop çatı firması,
UYGUN Çatı Kiremit aktarma Ustası
Sinop ÇATI Aktarma Çatı Yapım USTASI Fiyatları Önce Bölgeye uygulanacak çalışma için Sinop ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI Alanında uzman ustalarımız keşif yaparak proje hazırlarlar.Sinop ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI ustalarımız Analiz yapılan bölgeye gerekli duyulan malzemeyi saptarlar.
Sinop ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI çalışma yapılacak alanlarda nelere ve İhtiyaç duyulduğu müşteriye paylaşılır,Sinop Kiremit çattı ustalarımız Tarafından Uygulamaya konulur.
Öncelik olarak Sinop geneline tüm bölgelerine Türkiye Geneline Sinop ilinde ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI uygulamaları Sinop ÇAtı Aktarma Çatı Yapımı USTASI sistemleri profesyonel Sinop çatı ustalarımız tarafında güven ve kalite ilkelerini siz değerli müşterilerinine en ekonomik fiyatlar ile sunmaktadır.Sinop Kiremit Çatı Ustalarımız Türkiye genelinede hizmet vermektedirler.BİZE ULAŞIN
Talep oluşturmak için bize ulaşın. 0530 153 78 60
Sinop (il)
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bu maddedeki bazı bilgilerin kaynağı belirtilmemiştir. Ayrıntılar için maddenin tartışma sayfasına bakabilirsiniz. Maddeye uygun biçimde kaynaklar ekleyerek Vikipedi’ye katkıda bulunabilirsiniz. (Mart 2012)
Bu madde Sinop il sınırları içindeki tüm bölgeyi kapsamaktadır. Başlığın diğer anlamları için Sinop (anlam ayrımı) sayfasına gidiniz.
Sinop
— İl —
Ülke Türkiye
Coğrafi bölge Karadeniz
Yönetim
– Vali Kemal Cirit
Yüzölçümü
– Toplam 5,862 km2 (2,3 mi2)
Nüfus (2015)[1]
– Toplam 204.526
– Yoğunluk 34,13/km² (88,4/sq mi)
– Kır 92.015
– Şehir 112.511
Zaman dilimi UDAZD (+3)
İl alan kodu 368
İl plaka kodu 57
İnternet sitesi: [1]
Sinop, Türkiye’nin Karadeniz Bölgesi’nde bir ildir. Sinop, ulaşım sorunlarından dolayı bir türlü kalkınamamış, işsiz kalan nüfus başka illere göç etmek zorunda kalmıştır.[kaynak belirtilmeli]
İçindekiler [gizle]
1 Coğrafi özellikler
2 Tarih
2.1 İlin Adının Kaynağı
2.2 Pontus Dönemi
2.3 Bizans Dönemi
2.4 Osmanlı Dönemi
3 İdari Yapı
4 Nüfus ve demografi
5 İlin milletvekilleri
6 Kaynakça
7 Dış bağlantılar
Coğrafi özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]
Anadolu ‘nun kuzey yönde uç noktası olan İnceburun’a doğu yönün’de bağlanan Boztepe Burnu berzahında bir kale-şehir olarak kurulmuş ve tarih boyunca doğu yönde gelişmiştir. Tarih boyunca kale dışına pek taşmayan şehir bir liman kenti özelliği taşır. Berzahın kuzey doğusundaki dış liman fırtınalara açık olduğu ve denizcilik bakımından kullanışlı sayılmadığı halde, Antikçağ ‘da daha çok bu limanın kullanıldığı bilinir. Zamanla kum dolan ve kullanılamaz hale gelen bu limanı berzanın güney-doğusundaki iç limana aynı dönemde bir kanal bağlardı. Bu kanal, Selçuklular döneminde kapatılmıştır.
Sinop Limanı
Yarımadanın güney yönündeki iç liman ise rüzgarlara kapalı konumuyla ve sakin deniziyle güney Karadeniz’in en önemli limanıydı. Bu özellikleri yüzünden “Akdeniz” ismini almıştır. Tarih boyunca işlek bir liman yaşantısı ve tersane faaliyeti bu limanda gerçekleşmiştir. 19. yüzyıl’a kadar tamamen ayakta duran surlardan ise günümüze büyük bir kısmı kalmıştır ve yıkıntılarından rekonstrüksiyonu yapılabilir. Şehrin gelişimi sürekli olarak doğu yönde, Boztepe Burnuna doğru olurken, kuzeydeki Akliman ve Anadolu yönünde birkaç azınlık yerleşmesinden başka bir yerleşim olmamıştır. Doğudaki yarımada ise gittikçe sarplaşmakta, Hıdırlık tepesinde 187 metre yüksekliğe ulaşmakta ve nihayet deniz yönünde dik yarlar ile kuşatılmaktadır. Bu durumda şehrin deniz yönünden ve berzahtan zaptedilmesi imkânsız olmaktadır.
Tarih[değiştir | kaynağı değiştir] Sinop tarihi açıdan önemli bir yerdir. Antik çağdan beri parlak ve yoğun bir ticari ve kültürel yaşantıya sahip olan Sinop, bu niteliğini Bizans, Selçuklu, Candaroğlu ve Osmanlı yönetimlerinde de sürdürmüş, ayrıca kale ve tersanesi ile bölgenin en önemli askeri üslerinden biri olmuştur. Bu durumunu Sinop Baskını’ndan sonra kaybetmeye başlayan kent, sur dışına güneydoğu yönde azınlık yerleşmeleri ile batıya doğru ise yönetim ve eğitim gibi kamu hizmetleri yerleşmesiyle çıkmıştır.
İlin Adının Kaynağı[değiştir | kaynağı değiştir] Antik Çağ’da, Paflagonya bölgesi içinde kalan Sinop’un saptanabilen en eski adı, Sinope’dir. Bir söylenceye göre kent adının kurucusu olarak kabul edilen aynı isimli bir Amazon kraliçesinden almıştır. Bir başka söylenceye göreyse, kenti eski Yunan’da Irmak Tanrısı Asopos’un su perisi kızlarından Sinope kurmuştur. Bahsi geçen Yunan efsaneleri İÖ V. – IV. ve III. Y.Yıllarda tarihlenmektedir ve aynı dönem kent sikkeleri üstünde, Sinope’nin başı görülmektedir. Hangi söylence benimsenirse benimsensin, kentin kurucusunun Sinope olduğu kesindir. Ancak, Sinope bir su perisi ise, kentin Yunan kolonicilerce; Amazon ise; Anadolu’nun yerli halklarınca kurulmuş olması gerekir. Bu ikilem, dilbilim çalışmalarıyla bir ölçüde çözülmemiştir: Gerek etimolojisine yabancı olan Sin ya da Sind sözcüklerine Yunanistan’ın dışında daha çok Pontos,Doğu Anadolu,İran ve Hindistan’da rastlanmaktadır. Bu da, Sinope adının yerli Anadolu dillerinde gelmiş olabileceğini göstermektedir. Ünlü Antik Çağ coğrafyasısı Strabon ise, kentin kurucusu olarak, Argonotlar’dan Teselyalı Otolikos’u göstermekte ve onun kenti ele geçirerek bir Yunan kolonisi kurduğu yazmaktadır. “Kentin ele geçirilmesi” kavramı, kolonileştirmeden önce, kent’te yerli bir halkın yaşandığını ortaya koymaktadır. Strabon’un sözünü ettiği gelişmeden sonra, Sinope Kenti İÖ VII. yıllarında bir kez Miletuslular’ca kolonileştirilmistir. Kent’te, sırasıyla Miletuslu Habrindas, Koos ve Krenitas dönemlerinde yerleşilmiştir. Tüm bü söylence ve tarihsel olaylar Sinop’un ilk çağlarda yerli halkça kurulduğunu, bu yerleşimi, söylencesel Argonot seferiyle ilgili olarak bir Yunan kolonisi’nin izlediğini, son olarak da Miletuslular’ın burada bir koloni kurduğunu ortaya koymaktadır. Sinop’u da içeren Karadeniz Bölgesi’nin en eski halkı Hitit kaynakalrında bahsi geçen Kaşkalar olup, bu kaynağa göre “Arauanna Ülkesi adlı bir bölge de, Sinop yöresinde bulunuyordu.
Pontus Dönemi[değiştir | kaynağı değiştir] 183 M.Ö. Pharnakes I Sinop’u ele geçirdi ve Pontus Krallığı’nın başkenti yaptı. O dönemlerde, Sinop tarihinde en parlak dönemini yaşadı. Tüm tarihi yapıtlar ve Sinop Kalesi Pontus dönemine dayaniyor. Pontus Kralı Mithridates VI M.Ö. 64 yılında yapılan savaşı Pompeius Magnus’a kaybedince Romalılar Pontus’u Roma İmparatorluğu’nun egemenliği altına aldılar. Sinop’un önemi Roma döneminde azalmıştır.
Bizans Dönemi[değiştir | kaynağı değiştir] Sinop doğal korunaklı bir liman kenti olduğu için, Bizans Dönemi’nde de önemini korudu. Rusya steplerinden ya da Orta Anadolu’dan gelen ürünlerin boşaltma yükleme merkezi burasıydı. Sinop, Bizans egemenliğin’nin dönemlerinde Paflagonya Theması içinde yer alıyordu.
Osmanlı Dönemi[değiştir | kaynağı değiştir] Osmanlı yönetimi altında Sinop, bir süre barış içinde yaşadı. Ancak patlak veren Celali ve Suhte ayaklanmaları sırasında büyük sıkıntılar çekti. 1558’de Kanuni’nin oğulları Selim ve Beyazıd arasında çıkan saltanat kavgasından sonra Anadolu’da karışıklar giderek arttı. İran’a sığınan Beyazid geri dönmesi kaygısıyla Rumeli askerinin Amasya-Tokat arasında bekletilmesine karşın, yöredeki olaylar azalmadı. Sinop, Bafra ve Ladik’te suhteler halkın can, mal ve namusuna saldırıyorlardı.Devlet görevlilerinden ve halktan bazı kişiler’de, suhtelere yardımcı oluyorlardı. Kastamonu Sancakbeyi Süleyman Bey’de İstanbul’a gönderdiği mektupta Boyabat, Sinop, Durağan kadılıklarına zekat, sadaka ve benzer adlarla zorla para toplayan suhtelerden ve rüşvet karşılığı bunlara yardım eden hazine tahsildarlarından yakınıyordu. 1567-1568’de olaylarıin daha da artmış olduğu; Sinop Kadısı’nın İstanbul’a gönderdiği mektupta anlaşılmaktadır. Bolu’da soygunlar düzenleyen iki suhte topluluğu, devlet giriştiği hareket sırasında Sinop’a çekildiler. Sinop’daki eylemleri yakınma konusu olunca devlet, Bursa Sancakbeyine suhteri cezalandırma görevi verdi. 200 kadar sipahi seferden alıkonularak suhteler üzerine gönderildi. Ancak sipahiler suhtelerle çarpışmaya yanaşmadılar. Boyabatlı Söyleme ve Kara Hüseyin adındaki suhtelerin başkanlığında hareket eden gruplar, yöredeki tüm kasabaları haraça bağladığı gibi, Sinop Kadısı’nın yolunu kesip bir adamı öldürdüler.
II. Meşrutiyet dönemine gelindiğinde Dr. Rıza Nur Sinop Mebusu olarak meclise girdi.
- Published in ÇATI YAPIMI HAKKINDA